De wind huilt door de kale bomen
Als zingt het klaaglijk een luguber lied
Een lied vol verlangen en vol dromen
In stemming verlatenheid en verdriet
Een lied over hoe de tijden waren
Reeds bij het krieken van de ochtendzon
Als zachte bries door kruinen en bláren
De nieuwe lentedag weer begon
En doods staan de bomen stil te dromen
Terwijl de twijgen zwiepen in de wind
Wachtend tot nieuwe lente zal komen
Waarin het jonge leven zich hervindt
De aarde rust tot nieuwe bloei en herleving
Opstanding uit dood en een nieuwe schepping.