Hoe ver van huis en haard heb ik vertier gezocht
Maar vond zonder jou schraal chagrijn en eenzaamheid
Door dwaze koppigheid voel ik mij nu bekocht
En geef voor een blik van jouw, ziel en zaligheid
Waar is nu mijn waan dat ik geluk zou vinden
In deze verre streken ver bij jou vandaan
Nu toef ik hier zonder kennissen zonder vrinden
Een armoedig, eenzaam en miezerig bestaan
Wat moet ik aan zonder jou mijn schone muze
Ik smeek je kom naar hier en haal mij uit het dal
Breng mij akkoorden voor een nieuwe etude
En leidt mij naar zalen met een feestelijk bal
Laat ons daar dan samen onze vriendschap vieren
Bij muziek van violen, harpen en lieren.
Categorie: Algemene sonnetten
Dom geklets
Ik ben noch dichter, noch poëet
Ik klodder maar wat op papier
Het bewijs hiervan ziet u hier
’t Is puur lol als u dat maar weet
Maar ik houd wel van het schrijven
Ook al breek ik daarop mijn hoofd
En is er niemand die mij gelooft
Ik zal ze de waarheid wel inwrijven
Dus wat u hier leest is fantasie
’t Is van nul en generlei waarde
Ik maak mij geen enkele illusie
Denk niet dat ik verwachting baarde
Zo nu ben ik weer opgelucht
Ben ik bevrijd van kwaal en klucht
Veranderende tijd
Ruime zeeën van komende etmalen
Die geluiden van onze ziel versmelten
En hoorbaar tot hartstocht en liefde smelten
En eendrachtelijk ons geluk verhalen
Laat dan in het zonlicht de tijd ontmoeten
In een turbulent gebeurtenis verdwalen
En in woorden van deze tijd vertalen
Thans dat nieuwe tijden elkaar begroeten
Nachtelijk duister wordt verwijderd tot licht
Toont ons een schone oase van kleuren
En klanken komen tot ons als een gedicht
Harten worden bewerkt tot open deuren
Wijl men armen in warmte om schouders slaat
Droevige zielen niet in de koude laat
Vriendschap
Niet altijd is vriendschap mij meegevallen
Niet altijd was trouw en deelzaamheid mijn deel
Zo heeft teleurstelling mij doen vergallen
Bedrog en twist waren dikwijls mij te veel
Ik heb mij altijd aan mijn woord gehouden
Nooit heb ik mijn plicht of hulpzaamheid verzaakt
Mijn vriendschap heb ik jouw nooit onthouden
Maar jij hebt je met mijn onschuld steeds vermaakt
Ik zal je voor je bedrog niet verstoten
Voor je onverschilligheid niet laten staan
Jouw kwaadwil niet openlijk ontbloten
Al voel ik mij door jouw spot zwaar ontdaan
Maar laten wij gewoon weer vrienden wezen
Dan valt ons straks toch niets meer te vrezen
Liefdesstemming
Hoe zijn de dagen ooit geboren
Dagen dat ik jou ontberen moest
Wat kon in die tijd mij bekoren
Heeft toch mijn leven niet verwoest
Wat heeft mij nog de kracht gegeven
De zon te zien op triest grauwe dag
De blik vooruit het hoofd geheven
Toekomst verwachten met blijde lach
Overtuigd dat je weer zou komen
De wolken zullen wel verdwijnen
Een lentebries weer door de bomen
Ach lief, laat mij niet langer wachten
Dagen zijn zonnig, somber de nachten
Overwegen
Wat is mijn woord de wereld nog waard
Als ik mij niet houd aan norm of procedé
En tel mijn idealen dan niet mee
Noch voel mij belemmerd noch bezwaart
Of ga mijn eigen pad buiten elk mens om
Zonder steun of vriendschap te aanvaarden
Geen begrip van normen noch waarden
En houd mij bij ieder commentaar stom
Ach hoe arm en eenzaam zou ik wezen
Geen kind noch kraai zou mij nog zien staan
En niemand zou nog mijn verzen lezen
Toch wil ik onverdroten verder gaan
En als blijmoedig mens mijn liedjes schrijven
Alleen dan kan ik mijzelf blijven.
Dagstemmingen
Al is de morgen nu weer verrezen
En de hemel eentonig kleurloos grauw
Nergens een wolkje in ‘t hemelsblauw
Ach niet elke dag kan stralend wezen
Ook vandaag zal de zon nog wel schijnen
En kleuren het schitterend bladerdak
Met geel en bruin en rood als glanzend lak
In deze maand van druiven en wijnen
Ik zag ook jou vanmorgen weer ontwaken
Nou geen beeld van glanzende zonneschijn
Je was te druk met zo vele zaken
Straks slaat je stemming om als een rookgordijn
Samen maken we de dag dan een feest
Tenminste, dat hoop ik, ook als jij dit leest.
Vrij leven
Eens, wandelend door bos en veld,
Heb ik mijn muze ontmoet
Die ik met vreugde heb begroet
Schoonheid in geen sprookje ooit verteld
Aller schoonste leen mij je woorden
Leer mij het ritme van jouw stem
Ik volg je tonen zonder rem
Verpakt in luisterrijke akkoorden
Wat voelde ik mij toomloos vrij
Met mijn muze dansend in ’t veld
Zwervend door bos, veld en hei
Tussen straten voel ik mij bekneld
Hier tussen blokken steen en beton
Ziet men geen uitzicht, geen horizon
Koffiedik kijken
Verwacht niets bijzonders op deze morgen
de dag begint als iedere nieuwe dag
zoals je steeds opstaat hopelijk met een lach
en blijf je ook vandaag verschoond van zorgen.
Tijd omsluit dingen, die je gisteren zag,
houdt in geheim en toekomst verborgen
of blijdschap overwint of andere zorgen
danwel geluk, liefde op deze nieuwe dag.
In stilte wagen we ons af te vragen
wat de toekomst ons straks weer brengen zal
kabbelt tijd weer als deze vroege morgen,
of zullen al onze pogingen slagen
om nu op te veren uit dit diepe dal
maar toch heeft iedere dag z’n eigen zorgen
Laten we het bij versjes houden
Nog steeds wil ik leren een sonnet te schrijven
keurig uitgeteld in jamben en versvoeten
bij slagen zal het mij al mijn leed verzoeten
maar door de regels zal het behelpen blijven.
Ik reken, tob en zweet me welhaast een hoedje
echter denk weer, hier gaat iets in het metrum mis
al zoek ik me dan een rotje, ik snap niet wat ’t is
en leg me er dan maar bij neer, tsja wat moet je.
Máár, toch heeft het mij mooi van de straat gehouden
en ben ik een brave grote kerel geweest
dat is iets wat men beslist wel mag onthouden
anders had ik waarschijnlijk alleen maar gefeest
en was dan helemaal platzak thuis gekomen.
Oei! Van de gevolgen durf ik niet te dromen.
Sonnet met passie
Laat mij dageraad aan je voeten werpen
en met licht beschijnen je pad
mijn diensten wil ik aan je onderwerpen
liefste zo ik jou altijd heb liefgehad
bloemenkransen om je haren hangen
jou kleden als schone vestaalse maagd
benaderen met al mijn verlangen
en liefde zo het jou alleen behaagt.
Ach, de wereld is anders dan men wenst
zag ik toch je ogen vrolijk blinken
je naderend in verwachtingsvol begeren
en zou je mij niet telkens weren
zodat we op de liefde kunnen klinken
voordat voorgoed ons geluk verflenst.
Verzachten
Dichter waarom luister je naar je dromen
naar fluisterwoorden en taal die niet bestaan
met de vogels over grenzen vliegen gaan
verwacht je dat er echt ooit van zal komen
ach geef je niet over aan woorden van waan
daar iedere illusie wordt ontnomen
aan bestaan zul je nooit kunnen ontkomen
realiteit is hard denk daar toch maar aan.
Ach dichter wat er ook nog mag gebeuren
droom jij maar elke dag en nacht je dromen
fluister jij je zachte woorden door deuren
laat je wens van vrede overal komen
zodat geen hart door verdriet zal verscheuren
waar door geweld levens zijn ontnomen.
Protocol
Het is waarschijnlijk ‘t zeer curieus frustreren
dat wie zijn waardering uit moet spreken
na alle omstandigheden te hebben bekeken
in parlementaire enquête zich wellicht zal keren
tot de onschuldigen terplekke aldaar,
om zelfgenoegzaam zijn gelijk te halen
bij gebrek aan overeenstemming der verhalen
in oogverslagen of andere getuigenschaar
men kan dan immer tot de onschuld wenden
als later tijdstip ander feit belicht,
verbergen in de anonimiteit de reden
waarom men de oorzaak niet kon verzenden
aangezien dit misschien wel onrust sticht
omdat het protocol zwaar is omstreden.
Zelfverzekerd
Kom vrind, pak toch je eigen leven aan
Wie anders dan jij kan het besturen
Beslis langs welke banen het zal gaan
Door twijfel gaat het veel te lang duren
Ga vastberaden over eigen paan
Geniet van mensen en van het leven
Blijf niet vandaag stil bij gisteren staan
Morgen kan je zoveel meer gaan geven
Droom van tijden die eens komen gaan
Een fantasie die bestaat in dromen
Maar waarvoor steeds de hoop blijft bestaan
Dat ze op een dag uit zullen komen
Denk eens aan die tijden die komen gaan
Waar je de hoop voor open hebt staan.
Liefdesdromen
Ach laat mij ook bij helder daglicht dromen
van maanverlichte nacht dat wij samen zijn
genietend van elkaar in zachte maneschijn
met fantasie mijn verwachting omzomen
jouw beeltnis zien als bedwelmd met zoete wijn
voelen de streling van je zachte handen
om daardoor in extase te ontbranden
jou aanbiddend als een schone cherubijn
laat ons in de hemel van liefde belanden
en deze nachten enkel minnend elkaar
omstrengelen in teder woord en gebaar
elkander begroeten aan morgenstranden
waar nieuwe zonneschijn ons weer verwarmt
tot volgende nacht de liefde ons weer omarmt.