Categorie: gebeden

Mijn tranen vloeien tussen bloemen
Op schone velden van vree
Terwijl liederen klinken in bomen
Vervalt de aarde in wee
Hier ver vandaan slaan granaten
Huizenblokken in puin
Waar mensen zonder rede elkaar haten

Ik bid; Waarom kan de vrede niet bestaan
Zijn mensen uit op bezit en macht
Horen niet de heerlijke vogelzangen
Maken van de dag een nacht
Genieten niet van de schone schepping
Maar bedreigen elkaar met moord en dood
Het enige wat wij nog kunnen doen
Is bidden; “Heer red ons uit de nood.”

Zo langzaam verglijden dagen van mijn leven
en geen enkel daarvan die ik wil missen
allen zijn ze mij in Zijn grote genade gegeven
als ik kiezen zou, zou ik mij wellicht vergissen.

Geen geschonken dag kan onbelangrijk wezen
heeft op deze wereld steeds zijn eigen doel
daar in het leven steeds nieuwe vragen rezen
bevrijdt te kunnen zijn van onbestemd gevoel.

Vragen die ik dagelijks tracht te weren
dragend steeds weer eigen oplossing aan
waardoor ik waarschijnlijk nooit zal leren
nodeloos door diepe dalen heen te gaan.

Iedere dag is er om te danken voor alles wat was
en bidden dat ook deze dag weer goed mag gaan
genezing voor een zieke, danken voor wie genas,
ook als hulp en ondersteuning naast anderen staan.

En aan het eind van iedere ontvangen rijke dag
wil ik in dankbaarheid mijn handen vouwen
U bekennen elke fout en zonde die aan mij lag
heel mijn ziel en zaligheid aan U toevertrouwen.

Opgezweepte golven
door storm en wind
doen mij angstig beven,
verloren voelen
op onstuimige zee.

Angst om te verdrinken
zonder redding
heel alleen
laat mij tot U vluchten,
mijn Heiland,
anders is er geen.

Doe de wind bedaren,
stop tomeloos geweld
van onstuimige baren
in mij ziel
door onrust gekweld.

Laat paden leiden
naar het doel
waar wij eens moeten zijn
in verten of dichtbij
geef ons verblijden
na een moeizaam gaan
onze voeten stevig staan.

Geef vrede op onze wegen
neem onze onzekerheid weg
laat ons elkander steunen
en op gevaren wijzen
tot vreugde voor elkaar
schenk vrede in de wereld
laat ons dank aan U bewijzen.

Het spoor waarop U mijn leven hebt gezet
mij steeds zekerheid biedt door Uw trouw verbond
en wil leiden tot over de horizont
gewezen door lijnen van Uw heilige wet.

Plaats mijn schreden en voeten vast op dat pad
schraag en steun mij als ik wankel of val
waar Uw weg mij leidt over berg of door dal
U houdt mij steeds met Uw sterke hand omvat.

Zie mij in genade aan als ik aan het eind der baan,
ook al heb ik niet altijd Uw spoor gelopen,
door zonde bevlekt voor Uw troon zal staan

Uw Zoon wilde toch door Zijn bloed ons vrijkopen.
Hij overwon, door Zijn lijden en dood aan het kruis,
Zijn liefde brengt ons toch veilig bij U thuis.

Wij wanen ons goden
door de wereld gediend
groter dan hoogste macht
beslissen dat onze wensen
uitrijzen boven vermogen
besturend al, bij dag en nacht.

God die wij gemaakt hebben
ons dienend en onderhorig
en in hoogmoed niet erkennen
maar eisen dat U naar onze wil
van schuld en blaam ons zuivert
waarom houdt U zich zo stil?

Laat schaduwen
niet dichter worden
in maanloze nachten
vol pijn
en angstige dromen
geen rustpunten zijn
op adem te komen
slechts angst aanbrengen

laat dan sterren
in fluwelen hemelboog
een weg zijn
in donkere nachten
naar het einde
van de duisternis
waar wij de stralende
horizon verwachten.

Vergeet de jaren die niet waren
het beeld dat ik mij wenste
maar verloren tijd en leegte
vervlogen in ruimte van kosmos
vergaan in zoeken wat niet was

herinner de dagen die tellen
in vrede en liefde gegaan
waarin de tijd vulde het verlangen
naar samenzijn en verdergaan
één woord en duizend gezangen.

Laat mijn mond
woorden spreken
geboren in mijn hart
mijn wezen maken
tot eenheid
met mijn brein
als wens.

Laat mijn hart
de wens spreken
in woorden
die mijn wezen vormen
vanuit mijn brein
als eenheid
uit mijn mond.

Laat de eenheid
in mijn woorden
de wens zijn
dat mijn brein bestuurt
tot wezen van mijn hart
geboren in de spraak
van mijn mond.

Laat mijn geest
in deze drie-eenheid
mijn lichaam zuiver houden.

De mens dwaalt door de dag,
Heer, door U gegeven.
Licht dat hij genieten mag,
licht, waarin hij mag leven.
En voor ‘t slapen Heer,
als ’t licht weer vervaagt,
plaats maakt voor ‘t duister,
is ‘t of ons hart U vraagt;
“Heer, toon ons door Uw Licht,
ons weer Uw macht en luister.
Leidt ons met dat Licht,
door iedere dag en nacht,
‘t rechte pad, dat Gij ons wijst.
Ook door de moeilijkheden,
schijnt Gij met Uw Licht ons bij.
Verlicht ons onze schreden,
dat wij op dat Smalle Pad,
in Uw voetsporen treden !

Knielend maar niet wetend
wat ik U moet vragen
om Uw grootheid en macht
niet te schenden of te schaden
in onverholen wanhoop
en angst voor duistere nacht.

Niet het duister dat benauwt
maar mijn liefdeloosheid
waardoor ik mij verstoken voel
woorden dikwijls niet kan vinden
die ik wil zenden in mijn gebed
tot U die mijn voet leidt en zet.

Geef mij dan de vrijheid Heer
slechts tot U te naderen
zonder stroom van woorden
en aanvaarden dat Uw Geest
voor mij bidt wat ik ontbeer
in navolging van Uw Zoon onze Heer.

Met gesloten ogen aan begin van de nacht
vragen wij ook nu om bescherming en zegen,
rust voor morgen nu het duister wacht
en kracht om te gaan op nieuwe wegen.

Wil ons dan Heer steeds terzijde staan
en wees een rots in levensbranding
laat ons niet eenzaam door het duister gaan
wees ons nabij met licht uit Uw schepping.

Als wij dan door Uw stralend licht gewekt
opnieuw onze dagelijkse taak beginnen
door rust van deze nacht weer opgewekt
met een dankbaar loflied vanbinnen.

Gedreven om liefde te geven
boog ik mijn knieën voor de Heer
vroeg Hem om in dit leven
het kwade te verdrijven telkens weer.

Hoe anders was het antwoord
dan ik had verwacht,
“Je bede heb Ik gehoord,
maar jezelf schonk Ik de macht

je eigen keuzes te bepalen
voor Mij dan wel voor het kwaad
kom bij Mij dus de steun halen
en strijd voor liefde tegen haat”.

Dus trek zelf de consequentie
uit het leven dat je kiest
daar ligt namelijk de essentie
of je wint of verliest.

Heer, ik geloof
maar kom
met Uw grote liefde
geduld en begrip
mijn grote ongeloof
en vele twijfels
te hulp.