Waarheen, waartoe


Hoe ver nog
waarheen, waartoe
eens komt het eind
dan ben je de reis moe
het leven was kort
met wisselend ervaren
en naast zware tijd
lichtpuntjes als sterren.

En na duistere nacht
komt de zon ons warmen.
Een stem roept zacht,
“Kom bij Mij in veilige armen”.
Dan is de weg niet meer zo lang
dan weten wij waarheen, waartoe.
Dan komen wij in veilig land
aan gllazen zee met gouden strand.

Kom


Als je jouw hand in de mijne legt
voer ik je mee naar een land van vrede
naar een land waar ieder mens zegt,
‘Jouw anders-zijn is voor niemand rede.’
Jij bent zo jij bent, geschapen door God,
uniek, individu en schoon van beeld.
In Zijn handen ligt jouw leven en lot.
Vergeving en gena in Zijn wezen gedeeld.

Kom dan zonder aarzelen met mij mee
al ben ook ik niet zonder fouten of zonden.
Dan zitten wij met velen aan de glazen zee
en hebben daar geluk en liefde gevonden.
Daar heerst geen nijd of jaloezie
daar gaan wij in het wi t gekleed
daar leeft iedereen met veel compassie
en wordt ieder van last en ziekte geheeld.

Koninkrijksfeest


Met heel mijn hart roep ik U aan
waarheen zou ik anders moeten
waar zou ik anders met mijn dank moeten gaan
elke dag als wij weer Uw zon begroeten.

Iedere nacht ontvangen wij weer kracht
de nieuwe dag Uw schepping te bewonderen
de wonderen door geen mens bedacht
wij kunnen ons slechts in stilte verwonderen.

Stuur ons de liefde door Uw Geest
waardoor wij enkel op Uw steun vertrouwen
en nodig ons aan ons eind op Uw feest
waar wij in vast geloof op mogen bouwen.

Leven met hoop


Eenzaam
in een stad
vol mensen
niet gezien
en niet gehoord.

Eenzaam
in een massa,
die niet ziet,
die niet hoort.

Eenzaam
vol verdriet
en wanhoop
smekend
om één woord.

Hopend op
een arm
als een steun
om je heen
ergens een lichtpunt
dat gloort.

En toch…
ben ik niet
alleen.

Naast mij
staat altijd Iemand
Die slaat steeds
een arm om mij heen.

Geloof, hoop en Liefde

Wat is een droom meer
dan hoop in het leven.
Geloof of drijfveer
een hardnekkig streven,
naar waarheid en naar recht
zinnebeeld van het ideaal.

Hoeveel dromen zijn gedroomd
hoeveel zijn nooit uitgekomen
in verwachting toch omzoomd
en als idealen nooit in te tomen.
Blijf dromen in ’t duister of licht
koester uw droom als een gedicht.

Ooit zal het geloof de hoop invullen.
Ooit wordt de droom eens waar.
Ooit zal het geloof ’t ideaal vervullen.
Ooit worden wij de liefde gewaar.

Liefde die geen sterveling kan geven
wordt door de Schepper ons gegeven.

Over verre horizon


Daar over verre horizon
zal daar de nieuwe wereld zijn
van goud en edelsteen
beschenen door de zon.

Daar over verre horizon
tot waar ons gezicht niet rijkt
daar ontsprinkt een heldere bron
van vrede die nooit wijkt.

Eens gaan ook wij over die horizon
door die ivoren poort
daar ligt ook ons eindstation
maar gaat de eeuwige toekomst voort.

Maar niet de edelsteen, ivoor of goud
is hier voor ons van waarde
maar voor elk die van Hem houdt
ligt hier een schat groter dan op aarde.

Schuld en geduld


Gedreven door de woestijn
ontberen voedsel en drank
tot rede niet in staat meer zijn
vergane hoop, vergane dank.

Vol van wrok en opstand,
klagend over eigen nood en lot
rechten slechts in eigen hand
en geen steun zoeken bij God.

Heer zie de ellende op aarde aan
van alles geven wij U de schuld
maar wat verkeerd is hebben wij zelf gedaan.
En toch… toont U eindeloos geduld.

Laatste toekomst


Zo dikwijls vraag ik
Waar is toch die tuin
Waar zo vaak over wordt gesproken
Vol bloemen en kleuren
Waar vogels de bomen bewonen
Vlinders en bijen
Snoepen van nectar
Een zachte bries door het lover
Klinkt als zachte snaren van harpen

Waar is die wondere tuin
Waar heldere beken
Ontspringen uit kristallen bronnen
Wij elkaar ontmoeten na lang verleden
Dan zullen we zingen in koren
En vergeten alle verdriet

Toekomst


Het is tijd die het leven stuwt
Over en door kuilen en gaten
De tijd die de wonden luwt
Zovelen die we door tijd vergaten

Waar zijn zij die niet meer zijn
Een steen met enkel een naam
Verder wist de tijd de pijn
Iedere herinnering verdwijnt langzaam

Eens zullen we elkaar weer ontmoeten
In herkenning aan elkaar
Vriend en vijand in vrede begroeten
Zingend voor Zijn troon met de hemelschaar

De weg samen


Die weg die wil ik lopen
Die weg tot over de horizon
Die weg van weten en hopen
Die weg die bij mijn geboorte begon

Een weg vol pieken en dalen
Een weg van vallen en opstaan
Een weg van glorie een falen
Een weg van eeuwig bestaan

Een weg waar je wordt gedragen
Die weg die voor jou is bereid
Een weg waar je zelf niets hoeft te vragen
Die weg waar je vriend je geleid

Het is een weg die elk moeilijk kan vinden
Ook al loopt hij recht aan recht toe
Loop hem niet alleen maar altijd met vrinden
En steun elkaar, alleen wordt je zo snel moe

Vergeving voor ieder mens

Shot of a group of well-dressed businesspeople standing together

Er zijn mensen die zijn zwart
Zijn bruin of geel of blank
Maar ze zijn allemaal mens
En ieder mens is mooi
Elk mens naar Gods beeld geschapen

Er zijn mensen die zijn Christenen
Of Joods of Islamitisch
Brahmanen of Atheïsten
Ieder z’n eigen overtuiging
Maar naar Gods beeld geschapen

Er zijn mensen die zijn goed
Slecht of zelfs gemeen
Maar zwarte, bruin, geel, of blank
Christus vergaf iedereen
En stierf voor elk mens aan ’t kruis

Schuld?


Vandaag weer een dag met twijfel en met vragen
Een dag dat niemand echte vrede vindt
Een dag waarin het moeilijk is lasten te dragen
Tevreden te zijn met geloof als van een kind
Laat ons U toch dankbaar zijn voor dagelijks leven
En neem ongeloof en twijfel van ons weg
Laat ons toch anderen ook van Uw zegeningen geven
Zien , hun honger en hun noden onderweg
Laat ons onze schuld niet op Uw schouder leggen
Dikwijls zijn wij egoïstisch en dom
Kunnen onze hebzucht niet weerleggen
Zien niet naar onze naasten om

Heer, U ziet toch alle twijfel en onwilligheid
De oorzaak van teleurstelling en verdriet
Waar U ons met Uw schepping steeds verblijdt
Nee, van ’t aards falen bent U de oorzaak niet.

Vrijheid?


De wereld is mijn vrijheid
Geen wet of norm die mij belet
Te gaan of doen in eigen tijd
Zelf bepalen waar ik mijn voetstap zet

De wereld is een feesttoneel
Genoegens, fuiven duizendvoudig,
Zwerven door veld of groen struweel
’t Leven is eigenlijk zo eenvoudig

Zolang je geld hebt om te besteden
Ben je van last en zorgen vrij
Wat zou je knellen in het heden
Ongebonden blijf je vrij en blij


Maar mogen eens de tijden keren
En kom je arm op de wereld staan
Dan zullen vrienden van je weren
Dan kom je hongerig alleen te staan

Hoe schromelijk wendt je dan tot je vader
En vraag je enkel om vergeving en gena
Dan zegt hij enkel; “Mijn kind kom nader”
En haalt je verheugd aan veilige ka

Kén het duister en het Licht

Eens kraaide een haan 3x

Soms kan een nacht niet donkerder zijn
dan in mijn geest de woorden
’t gebrek aan liefdesakkoorden
gevoelloosheid door angst en pijn.

Schijnt zelfs de zon, ’t is of geen licht wil stralen.
Mijn verduisterd weerbarstig hart
verbitterd slechts door angst en smart
voelt of ik al mijn zonde zelf moet betalen.

Lees mij dan de woorden uit het Boek
die in mijn geest weer licht ontsteken
verwijder voor mijn ogen dan het doek

blindheid waardoor ik steeds heb ontweken
het ware Licht dat ons voor ogen straalt
en ons eens met blijdschap in Zijn hoven haalt.

Weg van levenstijd


Zacht, bijna onmerkbaar is de glooiing
Waarover tijd steeds voorwaarts glijdt
En langzaam komt bewustzijn tot ontplooiing
Dat verzet slechts tot berusting leidt
De tijd glijdt door tot over verre horizon
Naar verlangen waar wij slechts van dromen
De hoop daar te bereiken de eeuwige levensbron
Levend in een paradijs onder schaduwrijke bomen

Ieder mens streeft naar eigen wensen
Maar niemand weet waar het eindpunt is
Die zekerheid ligt buiten onze grenzen
Al kennen wij reeds eeuwen de geschiedenis
Van het woord dat vertroosting wil geven
En spreekt over hemelsschoon
De hoop dat na ons aardse leven
Wij zullen staan voor hemels troon