In de zachte spiegeling
brak weerkaatsend licht
over rimpelende golven
rond de steen die ik wierp
in het vlakke water
bij schijnsel van de maan.
En in uitbreidende cirkel
vertroebelde het beeld
van het ronde maanlicht
verdween de spiegel
en rust van vlakheid
verstoord door één steen.
O Leentje ‘k zag je laatst nog lopen
Over de lange Lindelaan
Waar je schoentjes ging kopen
Je bleef daar voor de winkel staan
Ik dacht; O, dat ze mij ook leerde lopen
Zo samen hand in hand
De stoutste gedachten hebben mij bekropen
Ik dacht; Man, gebruik toch je verstand
Maar je keek me aan en lachte
Met je allerliefste lach naar mij
Met mijn hoofd rood zonder gedachte
Sprong ik een gat in de lucht zo blij
Kom, zei ik, we gaan je schoentjes kopen
Of trekje liever laarsjes aan?
Dan gaan we daarna samen lopen
Hand in hand over de lange Lindelaan.
En een eindje verder voor het vensterraam
Zagen we lief lachend lotje staan.
