Nachtelijk bedrog


Nog vanavond wacht ik op de maan
die zachte schijn aan ’t hemelgewelf
die dan weer tussen sterren zal staan
en beschijnt de roman tussen kabouter en elf.

Een sprookje dat door eeeuwen heen
over heel de wereld spreekt tot groot em klein
’t verhaal van ’t licht dat de liefde bescheen
steeds eindigend dat elk mens gelukkig zal zijn.

Maar maan of niet, liefde schijnt iedere nacht
en ieder mens bouwt zijn eigen hemelboog
waaraan hij telkens maan en sterren verwacht
niet realiserend dat hij zich zelf bedroog.

Vragen, problemen en antwoord


Vele vragen zijn gesteld
weinig antwoorden gegeven
op problemen, ongeteld,
zaken waarvoor wij leven.

Problemen zullen altijd blijven
’t is heus niet altijd zonneschijn
heel vaak zullen wolken drijven
als schaduwen van chagrijn.

Toch blijkt achter dat wolkendek
altijd weer ’t licht der zon
is aan levensvreugd geen gebrek
daar schijnt altijd de levensbron.

Waarom nog zoveel vragen
naar ’t antwoord op ’t waarom
steeds komen er nieuwe dagen
en steeds is ’t antwoord “Daarom”.

Menselijke wensen


Om een mens te begrijpen
Moet je van goede huize zijn
Zoiets vergt tijd om te rijpen
De oorzaak van jaloezie en pijn
Afgunst en eeuwig verwijt
Verheven boven ieder ander
Oprecht mens zijn kost strijd
Je moet goed zijn en schrander

Men wil belangrijk wezen
Door veel bezit en macht
Ver boven ieder uitgerezen
Rijk als iemand die om ander lacht
Bovenste wezen is ieders wens
Nee, begrijpen kan ik dat niet
Maar ik ben dan ook maar
………een mens

Woorden en doolhof van mijn brein


Dwalend door mijn woorden
In de doolhof van mijn brein
Onderbrekingen die mij stoorden
Door de weg verloren te zijn

Ergens zal toch mijn doel wezen
Een einde na een zwaar begin
Gaande weg is mijn hoop gerezen
Ga ik zingend het paradijs weer in

Laat mij mijn rug dan rechten
Voorwaarts door die doolhof gaan
Hindernissen voor mijn voeten slechten
Niet voor elk probleem stil gaan staan

Mijn immer zoekende gedachten
Dwalend door het doolhof van mijn brein
Zullen elke klacht verzachten
Die op mijn pad een obstakel zijn

Filosofie


Het raadsel van het leven
Het raadsel van het hoe en waarom
Nooit is het antwoord een mens gegeven
En toch is de mens beslist niet dom

Steeds blijft men het antwoord zoeken
Maar weet niet waar men beginnen moet
Wanhopig doorzoekt men gaten en hoeken
En denkt te vinden in grote overmoed

Toch is men in alle eeuwen niet verder gekomen
Ontdekte veel maar vond het antwoord niet
Bleef steeds over nieuwe toekomst dromen
Maar irreëel is wat de individuele filosofie ziet

Onmetelijk in zijn en ruimte


Kosmos, ruimte, universum
Waar je buiten lijnen van ’t leven gaat
Waarheid van het zijn
Maar wie kan ze betreden
Wie heeft het bewijs
Van het aller vroegste leven
Of het eind van de toekomst

Toekomst is een zwart gat
Ergens in onmetelijke ruimte
Waarin alles wordt opgezogen en verteert
Onbegrijpelijk, wij leven daar mee
En wij weten pas
Als wij die toekomst ondervinden.

Tussen drommen

Blurred crowd of unrecognizable at the street

Tussen drommen mensen
Baan ik mij een pad
Onbekend, onbetekenend
Onderweg naar een doel
Een doel dat ik zelf nog niet ken
Maar de drommen stuwen
En het enige
Waar ik mij zorgen om maak
Is dat ik niet onder de voet wordt gelopen

Zo stroom ik mee
Met die drommen
En denk dat ik toch
Mijn eigen weegs ga

Misschien bereik ik toch ooit
Mijn eigen doel
Ergens, door drommen heen gestuwd.

Tussen letters, regels en alinea’s


Schrijven van poëzie
Is anders dan het lezen
Wel bezoedelt de dichter
Het maagdelijk wit papier
Met vloeistof uit zijn pen
Maar wie zal het ooit lezen

Staat er nu letterlijk
Zienswijze van de dichter
Of is het geheimtaal
Voor hoog lecturelen
Die kunnen lezen en begrijpen
Tussen letters, regels,
En alinea’s

Misschien schrijf ik geen poëzie
Maar alleen voor eigen plezier

Lokroep


Het was de roep uit de verte
Die mij het nest verlaten deed
Onrust als bij vogels
Een nieuwsgierige onderzoekingsdrang

Wens het nieuwe te ontdekken
In verre landen, over zee
Ergens ver in de vreemde
Als de vogels op hun trek

Daar, ver van huis en vaderland
Onzeker en geen mens daar kennend
Was het keerpunt op mijn tocht
Heb ik uiteindelijk besluit genomen
Want ik vond niet wat ik zocht

Dat wat ik vond dat was ikzelf
En mijn zwerftocht leidde mij
Naar mijn oude vertrouwde huis en plek

Illusionaire dromen


Passerend duistere nachten
Verschijningen als schim
Die honend en spottend lachten
Tot ochtendgloren aan de kim

Illusies zijn als dromen
Draaikolken van vuur en wind
Hoop dat het zover zal komen
Dat eens de wereld vrede vindt

Het zijn filosofische gedachten
In wisselvallige vluchtigheid
Nachtelijke dromen die wachten
Iedereen van spanning bevrijd

Mensen die hopen en verlangen
De uitkomst van hun dromen
In zekerheid te ontvangen
En heel de wereld zullen overstromen.

Zin van het leven


Vragen naar de zin van ’t leven
Hoe dikwijls is dat wel niet gedaan
Er is nooit een antwoord op gegeven
Als zouden wij zinloos bestaan

Hoe leeg zou dan het leven zijn
Zo kort toch was dan hier onze tijd
Het zijn op deze aarde enkel schijn
Geen hoop, geen liefde, alleen strijd

Leven heeft zin hoe je het bekijkt
Voor ieder een eigen taak op aarde
Geen mens is overbodig, hoe dat soms lijkt
Houd iedereen in eigen waarde

Laat ons eens allen tezamen gaan
Strijdend voor vrede en geluk
Als één man voor de liefde staan
Ieder volk vrij van tirannie en druk

Dan heeft het weer zin te leven
Wordt de aarde weer een paradijs
Kan ieder weer liefde en vriendschap geven
Misschien wordt de mens eens zo wijs

Delen

Colorful agricultural fields on the outskirts of a Dutch village

Geef mij vrijheid waar ik aan ben gewend
Mijn leven lang in de frisse lucht
Ruimte om te gaan en te staan

Geef mij ruimte voor eigen keus en leven
Mijn eigen overtuiging en ideeën
Mijn fantasieën hoe het beter kan

Goed, de wereld verbeteren kan/wil ik niet
Maar toch een klein beetje liefde geven
Opent voor sommige mensen een hemel