De dag neemt afscheid
De kim staat in gloed
Langzaam rekken de schaduwen
En de hemel vult met sterren
De maan brengt romantiek
Zacht dringt nachtelijk geluid
Over verre vlakten
Geen mechanisch geweld
Onderbreekt de oase van rust
De wereld sluimert zacht in
Een droom ontwaakt
Aangedragen door muzen
Begeleid met zang van feeën
Tot weer opnieuw
De kim in gloed zal staan
Herinneringen waar ik mijn leven mee heb gevuld
Een leven van pieken en dalen
Het zijn snoeren van edelsteen tot half topaas
Jaren van glans of tijden van tegenslagen
Men vindt tijden van geluk of tegenspoed in lagen
Niemand kan zeggen dat leven bestaat uit enkel zirkoon
Wees altijd tevreden met gewoon geluk
Glans die iedere ochtend weer van de kim afstraalt
Het helder licht voor nieuwe dageraad
Het gewone geluk waaruit ons leven bestaat
Zo na een broeierig warme zomerdag
Mag ik graag ’s avonds op terras wat dromen
Nadenken over al wat ik wel of niet zag
Gewoon een tijdje om tot jezelf te komen
Aanschouwen dat de zon achter de kim verdwijnt
Luisteren naar laat orkest der vogels in de bomen
Tot ook dat langzaam kwijnt
Dan blijf ik nog even zitten onder duister zwerk
En bewonder de sterren aan donkere hemelboog
Het schenkt mij inspiratie voor nieuw dichtwerk
Al vliegen mijn woorden niet als sterren zo hoog
Zit nog even te genieten van zang der nachtegaal
En als deze zanger is uitgezongen
Begint in de vijver de zang der boerennachtegaal
Deze kwaakt al zijn lucht uit z’n longen
Mijn huis stond daar
Waar de horizon ver was
Waar wilgen in lange rij
Aan de oevers stonden
Van vriendelijk kabbelend water
Met zacht ruisend riet
En het zalig dromen was
Onder de lindebomen
Rond onze boerderij
Lange tijd stond de tijd daar stil
En liep vee grazend in de weide
Helaas is nu de verte verdwenen
De wilgen gekapt
Water loopt niet meer tussen
Ruisende oevers riet
Ook de linden zijn gekapt
Maar toch heb ik nog woorden
Om mijn herinnering te behouden
Zie ’s ochtends de horizon
In stralend licht omhult
En in langzaam lichtend hemelblauw
Wolkjes met gouden rand verguld
Smaragd groen veld
Bezaaid met parelend dauw
En als de dag ontwaak ook ik
Verwachtend warm onthaal
Omhult met stralend licht
Zwevend langs hemelblauw
Hier of daar door gulden rand
In smaragd groen veld
Bezaaid met parelend dauw.
Op zacht welluidende toon
Hoor ik nog je zachte lied
Klanken zo zuiver en schoon
Waarbij velen het gemoed vol schiet
Kleine vogel hoog in de bomen
Zing zacht van hoop en leven
Laat ons weer vreugdevol dromen
Jou zang kan zoveel blijheid geven
Zing je lied dat wij niet kennen
Dat jij van de hoogste leraar hebt geleerd
Wij in jou onze meerder moeten erkennen
En jij de hele schepping vereert
Hoor de vogels bij het eerste ochtendgloren
Klanken als hemels geluid
Wat kan een mens meer bekoren
Dan het vroege welluidend gefluit
Geniet de vrede en rust
Dat in het paradijs op aarde eens was
Heel het leven is zich bewust
Bij vogelzang uit kruin of struikgewas
Dans met de vlinders van bloem tot bloem
In tuinen bont van het leven
Waar lucht bezwangerd is van bijengezoem
En schepping alles heeft gegeven
Ik vul mijn dagen
Met herinneringen
Een leven met pieken en dalen
Mijn jaren zijn snoeren
Van edelsteen tot half topaas
Ach, niemand kan zeggen
Dat leven enkel bestaat uit zirkoon
Geluk kan er nog zo’n glans op leggen
Toch blijft het voor ons gevoel
Steeds weer zo gewoon.
Verloren had ik je
in die koude tijd
als bevroren water
toen geen zon scheen
de hemel weende.
De wereld kende
niet meer kleur
het veld was dor
de bomen dood
gesloten hemel weende.
Maar zachte bries
dreef wolken weg
zonnestralen verwarmden
en kleurden het veld
de hemel glimlachte.
Gevonden heb ik je
nu de zon weer schijnt
tussen bloemen op het veld
onder de kruinen van bomen
een open hemel glimlacht.
Er is een droom
een droom dat heel de wereld
ééns gelukkig zal zijn.
Er is een droom
een droom dat ieder mens
ééns gelukkig zal zijn.
Er is een droom
een droom dat ieder
christen, jood, islamiet,
buhdist of atheïst
elkaar zullen omhelzen .
Er is een droom
dat ieder mens
elkaar met respect
wil en zal behandelen.
Ik droom die droom
en ik geloof in vrede.
Het valt niet te ontkomen
ik geloof in de Geest
die mij leidde naar die dromen.
Mijn hemel vandaag azuren blauw
hier en daar witte schapenwolkjes
met gouden randen
beschenen door warme zonnestralen.
Schitterend over parelend dauw
gevuld met smaragd en edelstenen
en aan de kim tegen somber grauw
een boog in prachtige kleuren.
Ik schilder mijn hemel azuren blauw
met schapenwolk en zonnestralen
zie hoe grauwheid over de kim verdwijnt
als de zon zelfs in mijn hart ook schijnt.
Wil zijn in parken, tuinen
dwalen door velden of bossen
over vlakke landen
dan wel door bergen
zwerven langs zee.
Wil horen de vogels
bewonderen hoge bomen
genieten van bloemen
vlinders zien vliegen
bijen die nectar genieten.
Daar wil ik zijn
waar het leven bruist
lach boventoon viert
geluk wordt gedeeld
liefde gevierd.
Ergens klinken negen slagen
zon nadert de horizon
boomkruinen op nevel gedragen
nog beschenen door rode ballon.
In de verte klinken zachte tonen
van een eenzame klarinet
die rust van deze dag bekronen
als een vredig dankgebed.
Nagenietend in laatste zonnestralen
op het schemerig terras
laat ik mijn gedachten dwalen
hoe heerlijk ook deze dag weer was.
Hoe graag zou ik willen dichten
in klanken die zweven
op lucht of drijven op water
over velden en bossen
in ritmische tonen
als door een componist
geschreven op noten
wuivend als korenakkers
deinend als zee tot de horizon.
Dan ontvangen de echo
als lach van een kind
zuiver, ontspannen
misschien nog naïef
maar oprecht en eerlijk
vanuit pure natuur
door ruisende bossen
klinkend van verre
de roep, “Ik heb je zo lief”.
Glanzend ochtendlicht langs de horizon
frisse deken van dauw over weiden
golvend in schijn als stralen van zon
haar warmte voor de dag verbreiden.
Als zachte bries door wuivend riet
in fluisterstille akkoorden
het klein verdriet, wat dikwijls niemand ziet
maar alleen de bomen hoorden.
Weerkaatsend licht van ster en maan
weerschijnend op vlak water van plas
bruisen door stroomversnelling gaan
van een rivier die eerst zo rustig was.
Vrolijk springende ree op de heide
hert in het bos tussen bomen
vol capriolen als een lam in de weide
dan weer stil staan te dromen.
Een dag van leven en beleven
bij zon of wolk anders niet
en als de zon ondergaat in nevel
zing je nog zacht een lied.
