Vandaag eet ik het brood
dat Uw gebroken lichaam is
dat U wil delen in onze nood
met Uw zegen en vergiffenis.
Vandaag drink ik de beker
met Uw vergoten bloed
slechts dan ben ik zeker
dat Uw liefde mij behoedt.
Morgen gedenk ik Uw lijden
dat U vrijwillig hebt ondergaan
en zal met aan U gewijden
rondom Uw kruishout staan.
Nog eenmaal wilde Hij met zijn vrienden zijn
Nog eenmaal nuttigen met hen het avondmaal
Nog eenmaal breken het brood en drinken de wijn
Nog eenmaal met hen samen zijn in die eetzaal.
Hij wist reeds dat die avond de laatste was
En dat ze Hem allen zouden verlaten
Verraden ondanks dat Hij vrij van zonden was
Door één van hen die bij Hem aan tafel zaten.
Hij wist reeds zolang wat Hem te wachten stond
Zijn leven was door profeten reeds lang voorspeld
Hoe Hij uiteindelijk Zijn overwinning vond
In de strijd tegen een vijand vol bedrog en geweld
Verslaat Hij de satan op eigen terrein
En schenkt ons ten teken gebroken brood en wijn.
Aan tafel breekt U het brood
de spijs die ons voor eeuwig voedt
herinnert aan Uw lijden en dood
vergeving door gena voorgoed
Uw beker lest onze dorst
met onvolprezen zoete wijn
nadat U onze zonden hebt getorst
tot wij in Uw zalig huis zullen zijn
verzadigd met brood en wijn
vieren wij daar eeuwig feest
er zal dan voor altijd vrede zijn
het doel waarvoor U
op aarde bent geweest.
Vraag niet van mij
dat ik moet schenken
zoveel als U mij schonk
laat mij niet denken
dat ik Uw beker dronk
brood at dat wij U gaven
Uw goede daden
zouden ons enkel leiden
tot schuld en straf
leer ons dat Uw bloed
dat wij drinken als de wijn
en het brood dat U ons brak
als Uw gebroken lichaam zijn
geen teken zijn voor onze zonden
als oordeel en als straf
maar in genade en verzoening
met Uw liefde zijn verbonden
door U opstanding uit ’t graf
Neem mijn hand
als ik niet verder kan
spreek mijn gedachten
als mijn woorden falen
leen mij je oor
als ik eenzaam ben
laat mijn voet niet stil dwalen
breng mij naar die plek
waar ik rust zal vinden
gelaafd door water
dat mijn dorst zal lessen
zodat ik nimmer dorsten zal
en het gedeelde manna
mijn schuld en pijn zal wissen.
Wat is mijn overtuiging waard
of zou mijn geloof nog gelden
als ik mij door alleen emotie laat leiden
mijn gevoel in tegenstrijdigheid ontaard
daardoor leugen voor waarheid laat
en als meeloper laten verleiden.
Ik ben als een mens geschapen
met al mijn plichten en mijn recht
bewust wat de schepper heeft geschonken
heb ik het nat der druivenrank gedronken
gegeten van het gebroken brood
het lichaam van het Lam
gebroken voor mijn ziel.
Wij hebben U bedacht
gemaakt zo wijzelf wilden
een geest ver bij ons vandaan
vergeving van onze fouten
slechts een knecht
in ons persoonlijk bestaan
U lacht ons vriendelijk toe
boven maan zon
en sterren verheven
kwam enkel naar de aard
om onze zonden te vergeven
hoe lieflijk maken wij Uw beeld
maar dan zien wij
in brood en wijn
U heel dichtbij ons staan
in erbarmen raakt U ons aan
zegt; “Ik ben!”
wat zijn wij, Heer, dan klein.
Kom aan het maal van overvloed
meer dan genoeg spijs en drinken
daar worden wij met liefde gevoed
zullen met kristallen bekers klinken.
Dat voedsel zaadt tot in eeuwigheid
de drank zal nooit weer doen dorsten
kom de tafel staat voor ons bereid
wij mogen feesten met slaaf en vorsten.
Ons wordt geboden spijs van het lam
speciaal voor ieder van ons geslacht
Hij is de Herder die als Koning kwam
had door zachtmoedigheid de macht.
De beker bloed biedt Hij zelf ons aan
bloed, voor onze schulden vergoten
aan kruis dat straks op Golgotha zal staan
nadat de mens Hem heeft verstoten.
O Heer, zend mij toch niet van Uw dis
maar reik ook mij het gebroken brood
toon mij wat de ware wijn uit de beker is
aanvaard ook mijn dank voor wat U bood.
Ik zocht een pad door dorre droge woestijn
Door schroeiend zand en lange scherpe doren
Maar vond geen plek waar water kon zijn
Door valse schijn en hoop dreigde ik verloren.
Geen druppel water noch een kruimel brood
Om moment van koelte en schaduw smekend
Een ogenblik verlossing uit de angst en nood
De zon onerbarmelijk meedogenloos stekend.
Maar stil leidt mij een zachte troostende hand
Naar heldere koele verfrissende fontein
In rijke tuin met schaduw onder de bomen
Daar is geen kale vlakte brandend zand
Daar staat de dis gereed met brood en wijn
En ieder wordt door Hem genood te komen.
Geen brood zo voedend als dit brood
gevuld met liefde en vrede
in zekerheid van leven tot na de dood.
Geen drank zo lavend als deze drank
geen wijn zo puur en rood
als deze wijn van de ware rank.
Geen zegen zo hoog als aan dit maal
waar slechts voor niets gegeven
de eeuwigheid na dit leven.
Deel mij het brood
dat Uw gebroken lichaam is
als het manna
waarmee U Uw volk
voedde in de woestijn.
Les mijn dorst
met de wijn
dat Uw bloed is dat vergoten is
verzadig mij als bij de bron
uit de rotsen in de woestijn.
Zegen mij met de zegen
waarmee U brood en wijn
gezegend hebt aan Uw avondmaal
en bovenal schenk mij Uw Geest
die U zond in Liefde.
Hij deelde ons Zijn lichaam
als ons noodzakelijk brood
een verbond daaraan in Zijn naam
onze deelachtigheid aan Zijn dood
Zijn bloed schonk Hij als wijn
om onze zonden wit te wassen
zodat wij straks gereinigd zijn
in Zijn Vaders huis te passen.
Zou iemand Uw uitnodiging weerstaan
om als eregast bij U ter tafel te gaan
te eten van het brood dat Uw lichaam is
Uw lijden gedenkend aan Uw dis.
Wie zou de beker weigeren gevuld met wijn
om door Uw bloed één te zijn
waarvoor U Uzelf hebt gegeven
voor ons ten eeuwig leven.
Zegent U dan de spijs en drank
en neem in liefde onze dank
zodat wij eens verlost van angst en pijn
voor altijd bij U zullen zijn.
Het bloed ten leven vergoten
in teken van de wijn
uit vruchten van de goede rank
die Hij voor ons wil zijn.
Een drank vol gloed en vuur
gevuld met vreugd en geest
en frisse smaak, zoetzuur,
maakt het leven tot een feest.
Tinteling van leven
parelend in de mond
schatten aan ons gegeven
als teken van een nieuw verbond.
’t Sap der druiventrossen
gerijpt door de kracht
van de Geest die ons wil verlossen
van satans boze macht.
De wijn als teken van het bloed
vergoten voor onze zonden
het is zo puur, zo zoet,
liefde die ons met God heeft verbonden.
Iedere dag zo heel gewoon,
onze eigen drank en spijze,
we beschouwen het als loon,
verdient op onze eigen wijze.
‘t Wordt een rite iedere dag
bezinning is er niet meer bij,
ieder weet wat hij eten mag,
na danken is ieder weer vrij.
Toch was het een heel ander maal.
Op die avond in Jeruzalem.
Jezus met Zijn apostelen in die zaal
En één daarvan verloochende Hem.
Hij wíst van spot, hoon en lijden.
Van pijnen die Hij moest doorstaan.
Hoe Hij tegen satan moest strijden.
Hij heeft alles voor ons ondergaan.
Daarom, als wij aan tafel eten,
heel gewoon op doordeweekse dag,
laten we dan eens niet vergeten,
even stil te staan bij “Witte Donderdag”.
In ’t gedenken van onze zegeningen,
’t hoeft niet “gebroken brood en wijn”
en in allerlei andere dingen,
kan het ook al Avondmaal zijn.
