Gewoon een daggie rust

Ze vinden dat ik te veel schrijf.
Nou,…en? Mag ik dat zelf weten?
Zolang ik dan maar netjes blijf
heeft men mij nog niets verweten.

Maar goed, ’t komt mij reuze uit.
‘k Wil best ’s een daggie rusten.
Hopen dat ik niet op weerstand stuit
morgen zullen ze op FB er van lusten.

Ik zal er nog een nachie over slapen
hoe ik één-en-ander aan moet pakken.
Want schrijven is wel ’t beste wapen
als men tracht je mond dicht te plakken.

• Share on Twitter
• Share on Facebook
• Share on Google+