Donker sluimert maar ik lig wakker
waarom nou toch die pijn
mensen die elkaar beschimpen
niemand die gewoon vriendelijk wil zijn.
Onrustig is het duister
en wolken bedekken enigst licht
de nacht hult zich in stilte
een dag door verdriet ontwricht.
Ik hoor slechts seconden tikken
maar ook die gaan traag door ‘t zwart
van de tijdloze sombere nachten
waarin ruimte stil verstart.
Wakker lig ik door de intense stilte
waardoor herinneringen er weer zijn
maar wat helpen mij die tranen
ze verwijderen geen verdriet of pijn.