Zo ’t gaat


Vertel mij niet waar jaren zijn gebleven
Vertel mij niet hoeveel het zijn
Allen passeerden ze in mijn leven
Ze kwamen lopend en gingen met de trein

Ik hoef niet onthouden wat ze brachten
Niet dagelijks leven met hun pijn
Sommigen waren als duistere nachten
Anderen waren volop zonneschijn

Onthoud de dagen dat we lachten
Dansend door het leven zijn gegaan
En laten we hoopvol wachten
En ons door tegenslagen slaan