Woorden verwaaien met de wind
als vogels tussen wolken gedreven
met fantasie in stand gebleven
door de eenvoud van een kind.
En door het schemerlicht der avond
reist zacht de vurige gloed hen na
tot duister van de nacht valt weldra
de zon verdwijnt achter de horizont.
In stilte trekt de nacht zijn gordijn
geen woorden worden nog gehoord
de wereld lijkt uitgestorven te zijn
geen droom wordt thans verstoord
toch blijven door fantasie van het kind
de woorden zweven ergens in de wind.