De natuur voegt zich naar de tijd van ’t jaar
in zichtbare afzondering en gesloten ogen
somber grijs zonder vooruitzicht
toekomst stil verholen
in mist en nevel.
Wat is geweest en was dat sluit zij af
met somber herinnerend zwijgen
achter grijs verhullend gordijn
laat aan de toekomst
de nevels klaren
Leven van elke dag is niet anders
dan een gunst, een genade
en ook niet omgekeerd
leven van iedere dag is niet anders
dan een kunst, een klein wonder
maar je moet ’t wel hebben geleerd
’t leven van gewoon een dag,
laat het liefde wezen
een vriendelijk woord, een blijde lach
Het zijn niet onze woorden, Heer.
Woorden, waarop de wereld wacht.
Woorden, die spreken van Uw leer.
De woorden van Uw troost en kracht.
U zelf hebt ons Uw woord gegeven.
Woorden waarnaar wij dagelijks vragen.
Uw woord, voor ons ten eeuwig leven.
Uw woord, waarin U ons wil dragen.
Uw woord van liefde, iedere dag.
Liefde, die U tot ons wil richten.
Uw liefde, die ons vult met ontzag.
Liefde, die ‘t duister op doet lichten.
Geef iedere dag Uw liefdeswoorden.
Geef ons, naar U, een luisterend oor.
Geef, dat ons Uw klanken bekoorden,
In afhankelijkheid ons hele leven door
