Eens moet de aarde paradijs zijn geweest
Parken vol palmen en bomen
Lanen met aan weerszijde bloemenfeest
Heldere fonteinen om bij weg te dromen
Overal dieren die vredig samen grazen
Nergens angst, nergens gevaren
Geen criminelen die op winsten azen
De lucht bezwangerd met geluid van snaren
Is eens de wereld zo liefelijk geschapen
Zo vol liefde, zo wonderlijk schoon
Zo zonder haat, zo zonder wapen
En is het heden nu het verdiende loon
Toch blijft het geloof en hoop op liefde
Geloof in een God die zag dat het goed was
Hoop op eeuwige vrede waar niemand griefde
Eens wordt weer de aarde zo ’t paradijs was