Nooit zal de wereld vergeten
Jouw engelachtige schurkenkop
Met je onschuldige smoel laat jij weten
Nooit houdt mijn heerszucht op
In vele landen breng jij ellende
Steunt alleen waar onderdrukking heerst
Meedogenloos nog voor de wereld je kende
Wordt je door de duivel beheerst
Ook jouw leven is niet oneindig
Ook eens wordt jou de rekening gepresenteerd
De smaad die jou treft is dan niet weinig
Maar van vrede en goede raad heb jij nooit geleerd
Ik droom dat het eindelijk nooit meer oorlog is
Dat geen mens in nood meer hoeft te vluchten
Geen honger, angst of droefenis
Niemand die meer onder dwang zal zuchten
Ik droom dat alle mensen vrienden zullen zijn
Van oost tot west, van zuid tot noord
Voor iedereen van groot tot klein
Een aarde als het paradijs dat is zo als ’t hoort
Vrede, heel de wereld rond
Vol rust, liefde en vriendschap
En waar elk mens zijn eigen waarde vond
Een wereld als hechte maatschap
Ééns zal zo’n wereld komen
Waarin geen jaloezie of tweedracht heerst
Dan worden vervuld al onze dromen
Wordt noch blank, noch zwart overheerst
Het is het voorjaar dat ik zie
In een fontein van bloemenkleuren
Jonge dieren vol energie
In velden vol bont gebeuren
Het is lente wat ik hoor
Vanuit de struiken en de bomen
Kieviet en grutto buitelen het luchtruim door
De ooievaar staat op één poot te dromen
Het is de lente in mijn bloed
Met een zachte drang tot zangen
In een toenemende zonnegloed
Blijft mijn hart naar jou verlangen
Zie toch het leven als zonneschijn
Vol van vreugde en van lach
Wees blij dat we op aarde zijn
Dat je heel de schepping bewonderen mag
Geniet van vogels en van bloemen
Wees blij dat je bent zo je bent
Schoon, teveel om op te noemen
Elke dag ontdek je wat je nog niet kent
Met ons leven als een lofgedicht
We zouden echt dankbaar moeten zijn
Iedere ochtend rijst weer ’t zonnelicht
Mocht toch een dag met regen komen
Ach, toch schijnt achter de wolken de zon
Blijven we van betere dagen dromen
Die dagen waarop je lachen kon.
Wat kan toch ooit de drijfveer zijn geweest
Om plaats te nemen aan mijn schrijftafel
Er is niemand die mijn geschrift ooit leest
Ook mijn naam als dichter komt nooit ter tafel
Ach, het zal mij om het even wezen
Of iemand mijn verzen interesseert
Men moet zelf weten of men ze wil lezen
Ofwel dat men mijn inspanningen weert
Ik ben geen Vondel noch Shakespeare
Maar mijn plezier ligt in het schrijven
En vermaak met mijn liedjes de schare
Het is eenmaal zo wie schrijft zal blijven
Doch eenmaal zal ook het schrijven tanen
Maar over mij geen treurnis noch tranen
Tel uw zegeningen
Iedere dag
Elke dag is om te zingen
Dat je weer leven mag
Tel uw zegeningen
Het zijn er zoveel
Alle bloemen alle dingen
Heel de aarde is ons deel
Zegeningen groot of klein
Ze zijn alle u gegeven
Om gewoon gelukkig te zijn
Al lijkt het soms zo even
En ziet u het even niet zitten
Zie de schepping om u heen
Wij mogen de schepping bezitten
Krijgen alles gratis te leen
Hoor de vogels, zie de bomen
Velden vol leven, vol bloemen
We mogen van toekomst dromen
Elke dag onze zegeningen roemen
Niet altijd is vriendschap mij meegevallen
Niet altijd was trouw en deelzaamheid mijn deel
Zo heeft teleurstelling mij doen vergallen
Bedrog en twist waren dikwijls mij te veel
Ik heb mij altijd aan mijn woord gehouden
Nooit heb ik mijn plicht of hulpzaamheid verzaakt
Mijn vriendschap heb ik jouw nooit onthouden
Maar jij hebt je met mijn onschuld steeds vermaakt
Ik zal je voor je bedrog niet verstoten
Voor je onverschilligheid niet laten staan
Jouw kwaadwil niet openlijk ontbloten
Al voel ik mij door jouw spot zwaar ontdaan
Maar laten wij gewoon weer vrienden wezen
Dan valt ons straks toch niets meer te vrezen
Droom, droom van idealen
Van een wereld in vree
Geluk onder zonnestralen
En rust aan glazen zee
Droom van liefde en geluk
Een wereld zonder twist
Een leven zonder dwang of druk
Zonder bedrog of list
Misschien komt ooit dit ideaal
Van droom tot realiteit
Alleen die mens dan centraal
Die aan medemens aandacht wijdt.
Vandaag weer een dag met twijfel en met vragen
Een dag dat niemand echte vrede vindt
Een dag waarin het moeilijk is lasten te dragen
Tevreden te zijn met geloof als van een kind
Laat ons U toch dankbaar zijn voor dagelijks leven
En neem ongeloof en twijfel van ons weg
Laat ons toch anderen ook van Uw zegeningen geven
Zien , hun honger en hun noden onderweg
Laat ons onze schuld niet op Uw schouder leggen
Dikwijls zijn wij egoïstisch en dom
Kunnen onze hebzucht niet weerleggen
Zien niet naar onze naasten om
Heer, U ziet toch alle twijfel en onwilligheid
De oorzaak van teleurstelling en verdriet
Waar U ons met Uw schepping steeds verblijdt
Nee, van ’t aards falen bent U de oorzaak niet.
Vandaag weer een dag met twijfel en met vragen
Een dag dat niemand echte vrede vindt
Een dag waarin het moeilijk is lasten te dragen
Tevreden te zijn met geloof als van een kind
Laat ons U toch dankbaar zijn voor dagelijks leven
En neem ongeloof en twijfel van ons weg
Laat ons toch anderen ook van Uw zegeningen geven
Zien , hun honger en hun noden onderweg
Laat ons onze schuld niet op Uw schouder leggen
Dikwijls zijn wij egoïstisch en dom
Kunnen onze hebzucht niet weerleggen
Zien niet naar onze naasten om
Heer, U ziet toch alle twijfel en onwilligheid
De oorzaak van teleurstelling en verdriet
Waar U ons met Uw schepping steeds verblijdt
Nee, van ’t aards falen bent U de oorzaak niet.
Ergens in de kruin van hoge bomen
Zingt een kleine vogel heel zacht
Een lied waarbij vele mensen dromen
’s Morgens vroeg of bij het vallen van de nacht
Een lied dat klinkt als dank voor ’t leven
Van groot zowel als klein
Dank voor zoveel goeds gegeven
Dat wij op deze wereld mogen zijn
Dat lied vol schoonheid en vol dank
Wie zou het ooit kunnen evenaren
Zo zuiver en zo puur van klank
Zang, een lust voor ’t oor zo te ervaren
Als een briljant die schittert iedere dag
In mooiste kleuren z’n vederdos
Schittering die men slechts zelden zag
Maar men hoort zijn zang in ieder park en bos
Er schijnt een helder licht dat ieder mens beschijnt
een licht vol glans vanuit een open hemelpoort
zo zacht en vol gena vervuld met liefde omlijnd
een gloed omringt een troon in paradijs’lijk oord.
Ik hoorde eng’lenzang zo zelden wordt gehoord
als lof en eer voor Hem gezeten op die troon
Die d’ aard en al wat leeft voor eeuwig toebehoort
en schonk als blijk van grote liefde ons Zijn Zoon.
Geen offer kan ooit groter zijn als gunst betoon
zo onbaatzuchtig zonder praal of pracht gesteld
slechts Hem behoren in geloof vraagt Hij als loon
heb lief, zoals Hij dat deed gebruik geen geweld.
Maar bid zo Hij bad voor elk mens op Golgotha
“Vader zij weten niet wat zij doen, toon Uw gena!”
Zie toch waar licht U nooit ontnomen
glans afstraalt vanuit zelfs duister graf
waar zware steen gena niet in kan tomen
hemelse begunsteling die ons vergaf.
Spot en hoon waarmee wij U kruisigden
zelfs dragend op die zware gang
lasten waarvan U ons wilde ontheffen
zodat wij nu vrij zijn ons leven lang.
Ontslapen licht over schepping en leven
verrijzenis uit donkerste graf
als overwinnaar hebt U ons gegeven
te delen met U, Uw Koningsstaf.
Geef dat wij dan met U mogen ontwaken
als U weer op aarde daalt
heel Uw schepping zult vervolmaken
en de uiteindelijke overwinning behaalt.
Zacht voert de wind een naam met zich mee
Een naam die ieder mens wil dragen
Een naam die wordt gedragen over land en zee
En die de wereld vult met zekerheid of vragen
Die naam schalt overwinning uit
En doet de aarde beven
Als men denkt dat het graf zich sluit
Geeft juist die naam nieuw leven
Die naam verbreidt zich als een loftrompet
De vijand, het kwaad, heeft Hij verslagen
De satan is nu buiten spel gezet
Al zal hij eerst de wereld nog een tijd belagen
Maar zolang de wind die naam aanvoert
Behoeft geen mens te vrezen
Voor kwade macht door satan beroert
Zijn opstanding uit de dood heeft dat bewezen.
