Ontdaan van vreugde, licht en hoop in het leven
slechts blindelings staren in donkere nacht
ach liefde, vriendschap, begrip, het duurt zo even
mensen zwelgen in arrogantie en macht
wie heeft ooit aan vredig verzoenen gedacht
niet de fouten gezien van zijn medemens
daar geholpen waar dat van hem werd verwacht
meer nog vernedert men elkaar intens
ergens leeft bij iedereen de stille wens
te leven in een wereld vol rust en vrede
in ieder verlangen ligt ergens een grens
om die te overschrijden zonder rede
zal altijd een oorzaak zijn voor het verdriet
een stille wanhoop die men bijna niet ziet.