Oelen


Zoek in staren en mijmeren
rust van gedachteloos zijn
herinneringen laten zweven
gewichtloos tussen wolken
als spattende zeepbellen
in ijle lucht van zonnig blauw

en over groene vlakten
dromen van witte nevels
golvend in gouden gloed
als zee van welzalige vrede
eindeloze stroom tot de horizon
door liefde en geluk gevoed

meevliegend met vogels
op dragende stille thermiek
naar oorden van mijn weten
vol van pracht en praal
waar leven nooit sterft
bloemen een wereld kleuren

Herdenken


Soms doen woorden zo pijn
die je zelf hebt geschreven
alsof je hart zover
van je lijf verwijderd is
en woorden van liefde
waaraan je jezelf
over wilde geven
verdwijnen als dauw
op onvruchtbare grond.

Ver zijn gedachten
die werden geschreven
en nooit op papier zijn gezet
maar kerven de aderen
van lever en long
slopen de zenuwen
zweven door holtes
in geheugen en brein
herinnering doet slechts pijn.