Ligt daar het grenzeloze
het eind van het heelal
eeuwig licht, eeuwig duister
waar niemand
levend keren zal
achter maan, zon en sterren
waar in universum
nog duizenden
hemellichamen staan
zo heel ver hier vandaan
ligt daar het grenzeloze
het duister waar
niemand wezen wil
zo eindeloos onzeker
zo levenloos en stil.
Wij wilden U hier houden op aard
maar U wist dat de tijd was gekomen
terug te keren naar hemelsparadijs
en weer bij Uw Vader thuis te komen.
Ach, erg bedroefd waren wij wel
we konden geen voorstelling maken
hoe het zou zijn zo zonder U
als wij U niet konden horen of aanraken.
Ook hadden wij geen flauw idee
van wat U bedoelde dat U op zou varen
wij wilden op de wereld met U mee
maakten zorgen dat wij eenzaam waren.
Maar opgevaren bent U op een wolk
voor de ogen van Uw vrinden
om troost voor ons te halen
waarin wij later elkaar zouden vinden.
