Pas in jouw armen kan ik ontspannen
maar je trok die armen weg nu is stress
wat overblijft en eenzame nachten
vol tranen, onrust en vragen waar je bent.
Buiten komt ook niet wind en storm
tot bedaren en blijft verdriet in mijn hart
als ik eenzaam langs zee en strand loop
waar we eens samen liepen hand in hand.
Kom weer terug door die laan waar ik
je steeds aan zag komen met die haren
wapperend om je hoofd en die blozende
wangen en je ogen vol vuur.