Dag: 30 juli 2016

Niet het goud
of eerste plaats
verdient
de hoogste tree

maar waardigheid
bij winst
én verlies.

Lopend door de wereld
door tijd en eeuwigheid
in gedachten verzonken
van platonische zekerheid

geen vaste aarde zal dragen
wind nog wolkenband
dan waarheid en het visioen
van woord of gedachtebestand

onwaarheid brengt de kern
van eeuwigheid ten val
het aards bestaan bedrijgend
en zelfs de kosmos schaden zal

door tijd en eeuwigheid
gebonden aan de waarde
van waarheid en zekerheid
bevestigt het bestaan der aarde.

‘t Is storm waarin ik zoek
wind die zachtjes ruist
door bomen of struiken
strijkt over woest watervlak
en geen stof doet stuiven

’t is stortregen die ik wil horen
ruisend door kragen rieten
zacht doorweken de aarde
als godendrank voor jong gewas
en laat beekjes zachtjes stromen

‘t is laaiend vuur dat smeulen laat
enthousiast geluk en begin
van de stilte van zachte wind
aanwakkerend tot storm
doorweekend aarde met godendrank
door rietkragen in beekjes stroomt.

Waar zijn de wegen
die ik altijd heb gezocht
waar ik nog zoek
zin van zoektocht
doel van leven.

Blind loop ik de weg
tastend naar de aarde
op een heel smal pad
waar geen horizon is
niets richting kan geven.

Zon, wind en vogelzang
zijn mijn begeleiding
ik hoef ook niet meer
ik loop mijn eigen pad
mijn hele leven lang.

Tijd is als de zee
oneindig verre deining
in hoog en laag
aanspoelende vloed
woedend als branding
ebbend verdwijnend
met regelmaat en rust,
perpetuum mobilé
van levensritme.

Tijdloos is de zee
in al haar wijdheid
met deining tot de kim
regelmaat der getijden
in eeuwenlange stroming
vanaf de schepping
of schiep de aarde
perpetuum mobilé
van levensritme.

Weet zelf niet waar ik ga
op zoek naar rechte paden
voor welke keuze ik werkelijk sta
toekomst laat zich raden

ik zie het heden wonderbaar
geheel de schone schepping
in toekomst nog steeds onafzienbaar
glans die in verleden nooit verging

de dagen blijven in het licht
zoals de nachten in het donker
ook dan blijft de hoop gericht
op zwakke schijn gelijk stergeflonker.

Van einder tot einder
staan de tijden stil
de horizon gevuld
met verlangen
tot licht ontstoken
de dageraad vervuld
wat nacht niet kan ontvangen
gewekt in ochtenddauw
en nevel
slechts als schaduw
kan vervangen
in flauwe schijn
van maan en sterren.

Overwinnen?

Een met geweld
afgedwongen overgave,
is de grootste nederlaag
voor de overwinnaar.

De spraak der mensen
doet mij dikwijls denken,
ik weet niet waarom,
aan het getjilp der mussen
wel iets melodieuzer
en zijn ze wat,
bonter van kleed,

maar het is de toon
waarin immer de één
de overhand op de ander
doet gelden.

Vul mijn hart weer met verlangen
dat mijn jeugd ooit heeft gekend
voor een toekomst vol met leven
in een wereld gevuld door liefde
van de vele vrienden om mij heen

ach de tijden blijven veranderen
‘t is niet beter en ook beslist niet slecht
wij verdwalen zo vaak in mijmeren
alleen herinnerend het goed
en realiseren ons niet, wat was écht.

Zie in wolkenvelden
vruchtbaarheid
alle dorheid besproeiend
voor nieuw jong leven.

Zie in zonneschijn
koestering
voor tere levens
dansend in een levenstuin.

Ken de noodzaak
van de regen
genot dat leven hierin vindt
en begroet de zon als vrind.

Een sombere gedachte is
een donkere wolk
aan een stralend blauwe lucht.
Hij laat zich willoos meevoeren,
is koud, grillig, ongrijpbaar,
en alleen door warmte op te lossen

De wereld is vol ellende.
Bij elke oplossing die jij aandraagt,
komt er toch een heel klein stukje
ruimte vrij voor blijdschap
en voor een klein beetje uitzicht
op de hemel

Huizen heb deuren noch ramen
muren hebben geen opening
ventilatie is niet toegelaten
grauwe wolken drijven over
blauwe lucht is niet te zien
alleen nachten zijn helder

laat daglicht binnenschijnen
door een helder glazen dak
en door ramen bloemen geuren
open angstig gesloten venster
maak van je leven geen fort
doe de deuren niet op slot.