Wat kan toch ooit de drijfveer zijn geweest
Om plaats te nemen aan mijn schrijftafel
Er is niemand die mijn geschrift ooit leest
Ook mijn naam als dichter komt nooit ter tafel
Ach, het zal mij om het even wezen
Of iemand mijn verzen interesseert
Men moet zelf weten of men ze wil lezen
Ofwel dat men mijn inspanningen weert
Ik ben geen Vondel noch Shakespeare
Maar mijn plezier ligt in het schrijven
En vermaak met mijn liedjes de schare
Het is eenmaal zo wie schrijft zal blijven
Doch eenmaal zal ook het schrijven tanen
Maar over mij geen treurnis noch tranen