Wankel

gedragen door de Herder
Hoe loop ik blind in vertrouwen
over het smalle koord van evenwicht
geen steun om mij vast te houden
slechts op onzekere zekerheid gericht
een hand die mij heeft geschragen
vanaf mijn aller prilste tijd
met zorg mij door dit leven gedragen
Zijn liefde steeds aan mij gewijd.

Nu durf ik in vertrouwen lopen
over dit wankel smalle koord
alleen omdat ik steeds mag hopen
dat Hij mij geleidt met Zijn sterk woord
Hij vormt het net waarin ik kan vallen
Zijn sterke arm is aan mijn zij
Hij is in mij om mij de moed te geven
en vanboven zegent Hij mij.

Herfstdag

weerspiegelende herfst Marijke Abbink
Omhangen met parelen
ontwaakt zij in de morgen
gekleed in tule en satijn
haar haren glinsteren
van diamanten en robijn.

Haar blauwe ogen stralen
helder licht als zonneschijn
en in de azuren weiden
hoedt zij de witte wol
drijvend boven paarse velden.

Met strelende hand
gaat zij door het lover
schudt de moede kruin
vleit het blad ter aarde
van bos en tuin.

Kenmerkend

bospad
Nu gaan eerste bladeren vallen
bedekken koude zompige grond
hopen door de wind op wallen
in dit jaargetij is hun cyclus rond

cirkelen en waaien nog in vele kleuren
tussen bomen huizen en straten door
vullen tuinen met hun geuren
gevleid onder elke boom die zijn kruin verloor

straks gaan eerste vlokken de grond bedekken
kleuren heel de aarde smetteloos wit
zie nu vogels naar het zuiden trekken
dan neemt winter de aarde weer in bezit.