Engelen zongen op velden
rondom de stal van Bethlehem
toen ze aan herders vertelden
ginds in een kribbe vindt je Hem.
De Koning in nederigheid zo groot
Hij ligt in een kribbe
nog zo kwetsbaar en klein
maar dienstbaar de mens tot Zijn dood
Hij wenst geen macht
geen rijkdom op aard
Hij wordt straks veracht
Zijn koninkrijk eeuwig bewaard
Geen waarheid is gegrond
in hart van menselijk falen
geheel de mens gewond
bij pijnlijk verlies en leed
vergeten wordt medeleven
als eer of roem is te behalen
geen verantwoording weet
of fouten toe kan geven.
Schrijnend zal de oorzaak zijn
van het duister zwijgen
veelvoudig nog de pijn
waar waarheid niet is te krijgen
tot eer en glorie van de mens
voorgoed voor God verzwegen
maar oplicht aan levensgrens.
Als wij luisteren naar de engelen
naar het koor van liefde en vree
hun zang met geluk verstrengelen
zingt ons hart vanzelf mee.
Zingen we ook van liefde en geluk
in die wonderlijk stille nacht
waarin ons gevrijwaard van druk
door een Kind vrede werd gebracht.
Die vrede geldt nog voor alle nachten
en voor iedere dag hier op aard
niemand hoeft op die nacht te wachten
Gods belofte blijft eeuwig bewaard.
Getrokken door diepe duistere lange nacht
naar ‘t kleine lichtpunt dat in de verte gloort
weten wij nog steeds niet wat ons daar wacht
al is ’t voorspeld in der profeten woord
maar zachte schemer verlicht de horizon
en langzaam wijkt de dichte duisternis
nog schijnt ons niet ’t klare licht der zon
weten wij zelf niet wat ons einddoel is
wij volgen nog steeds de ster die straalt
ons aantrekt als magneet van vrede
als enig leidpunt onze richting bepaalt
tot wij komen bij het licht op onze bede.
Mijmerend drijf ik weg
van vaste kusten
in ritme
van zachte golfslag
deinend naar verten
en lichtende kim
zoekend naar rust
en veilige stranden
geborgen in warmte
van liefdevolle handen.
Zo links en rechts
Kijk ik eens rond
Geen mens veranderd
Wel de natuur
Hier en daar
Worden bossen gekapt
Er worden mensen rijker
Maar niet de natuur
De mens eist ruimte
Ten koste van de natuur.
Op deze dichterssite met hoog geplaatst talent
van exoten, decadente schrijvers en poëten
die van geschiedenis en literaire driften weten
wat in ‘t verleden ondergeschikt was of prevalent.
Maakt ’t enig verschil hoe men ’t zal interpreteren?
Zeer veel hangt immers af van het prefereren
hoe men ‘t brengt, ingehouden of in hogere sferen
na studie van letteren waardoor men kan presteren
op de allerhoogste ladder der literaire kunsten
in zalen het hoost niveau te willen declameren
vallend van de sporten en publiek precaire gunsten
gelukkig zijn podiums niet dat men zich zal bezeren
toch zal men moeten oefenen met grenzeloos geduld
want eigenlijk wordt er genoeg afgeluld.
Moed verzamelen
door te rusten en slapen
voor nieuwe morgen .
Droom van mooie nieuwe bloem
neergedaald uit paradijs.
Ergens over de wereld
moet een vogel vliegen
die mijn geest,
mijn brein beheerst
en uitziet over landen
waar geen vrede heerst.
Ergens over de wereld
slaat mijn geest
zijn vleugels uit
en vraagt nederig
daar te dienen
waar geen vrede heerst.
Wijsheid ligt dikwijls niet in het alles weten, maar veel meer in het aanvaarden van het goede ook al lijkt dat dikwijls dom.
Filosofen zijn mensen die de antwoorden uitleggen
die nog gegeven moeten worden op vragen die nog niet gesteld zijn.
Als we de wijsheid zoeken, bevinden we ons op een moeilijke weg. Pas als we ons voor de wijsheid openstellen, verliezen we onze eigen onwijsheden.
Van de vele schitterende bloemen die je worden aangeboden in een boeket, zit in minimaal 78% een roos met doornen
Wie de wijsheid van een ander wil bezitten, zal bij diens meester in de leer moeten gaan.
Als je van iemand anders niets wilt leren, ben je ook totaal ongeschikt om als leraar voor iemand anders te fungeren !
Zie je eigen wijsheid slechts enkel als wonder van genade aan jóú geschonken !
De grootste wijsheid die de gewone mens tot zijn grootste wijsheid bestempelt, is de bekentenis dat hij gewoon, als ieder ander, een méns is !!
Welke wijsheid je ook zoekt en/of vindt er is altijd wel een rede om er de onwijsheid in aan te wijzen.
Wijsheid die wíj voor wijsheid aanzien, is heel dikwijls de oorzaak van ruzies en twist
Ik ben niet wijs, noch onwijs. Ik ben een mens die nog veel móét en wíl leren !
Eigenwijs is óók wijs maar op andere toonaard
Egbert Jan van der Scheer
2015-11-28
Ik vraag me af
waar de zee eindigt
of deining
ook daar ritme heeft
en of golven
ook daar
stranden beuken.
Ik vraag me af
waar leven eindig
of haasten
ook dan
zin nog heeft
angst en pijn
nog treitert
al wat leeft.
Ik kan niet geloven
dat leven sterven is
dat wat gedaan wordt
kwijnt
in eindeloos gemis
de mens op aarde
een schim
zonder waarde is.
Nergens eindigt de zee
waarin ‘t water keert
hervat zijn deining
tot aan de kim
waar licht
weer schijnt
gelijk daar ’t leven
nooit verdwijnt.
Al lijkt het leven
soms grijs en doods
niet ingekleurde dagen
gemis aan zonneschijn
vol sombere vragen
gevuld met verdriet
of last te dragen.
Toch breekt na
hevige regenvlagen
warmte van de zon
door zware wolken
zullen hartetranen drogen
heffen wij onze hoofden
lopend onder kleurige bogen.
In kleur van gloed en vuur
net even boven kim verheven
schoonheid die in stilte ons verlaat
met spreidende glans
nog eenmaal de avond verlicht
spiegelende straling over water
aard en hemel versmeltend
tot één kleurenfestijn.
Dromerig kijk ik toe tussen de bomen
over ’t rimpelloos meer
hoor nog de laatste zachte tonen
van een gaande dag
die straalde van geluk als alle dagen
waarvan ik nu de laatste
schoonheid genieten mag.
Onder het motto “Dom geboren, nooit wat bijgeleerd”
Kan ik mij slechts dichter noemen
Reeds in de wieg heb ik al veel gedichten geblèrd
En op behoorlijk kabaal beroemen
Mijn vrienden zeiden; Nou die is ook niet bij z’n hoofd
En ‘k ben ook nooit verder gekomen
Niemand heeft ooit in mijn toekomst geloofd
Maar ik bleef steeds van grootse daden dromen
Kortom ik ben echt als dichter geboren
En schrijf verzen recht en krom
En na al die tijd moet ik nog steeds horen
Wat ben jij toch oer- en oliedom
Maar er zijn d’r die zeggen dat ik goed kan schrijven
En die geloof ik dan ook maar op hun woord
Je moet toch ergens de tijd mee verdrijven
En net als de projectleider ben ik plezant gestoord
Samen leven op een aard
vol van misverstanden en verschil
waar niemand een ander aanvaard
dat is niet iets naar Gods wil
Hij toont liefde en begrip voor allen
ook al doen wij dikwijls verkeerd
laat Hij ons in Zijn goedheid niet vallen
maar wijst ons zo wij hebben geleerd
als kinderen in Zijn Koninkrijk
vraagt Hij ons één gezin te vormen
en in saamhorigheid als blijk
te leven in respect naar Zijn normen.
