In de verte slaat een toren acht slagen
de zon zakt westelijk naar de horizon
kleurt de kim met rood zoals de dag begon
in schone licht van voorjaarstint gedragen
zachte bries die ’t water licht doet rimpelen
strijkt over de wuivende halmen van ’t riet
en wiegt zacht het nestje van een karekiet
aan overzij zie ik lammeren dartelen
uren zit ik op deze plek en geniet
van landschap en de natuur hier om mij heen
kijk naar zwaluw die dicht over water schiet
verwijderd van verkeer en huizen van steen
hoor ik de zachte zang van de karekiet
zo dikwijls ben ik op deze plek alleen.