Ochtendwens


In stilte kleur je de horizon
van einder tot einder
in zachte stralende gloed
en kom over velden als wade
brekend duister van de nacht
voor vredige dag.

En boven de kim
stijgt majestueus de zon
begroet door vogelzang
met verwarmende gloed
op kleurende bloemen
als stempel en schrift
van hoogste gebeuren.

Leid dan mijn paden
door dat licht naar het doel
waar ik de rust vind
de diepste vrede voel.

Paradijs


Hoe mooi moet de aarde zijn geweest,
door schoonheid, reinheid en natuur
ontworpen, gevestigd in Gods geest,
als parel of diamant, klaar en puur

Het was alles goed naar ’s Heren wens,
zo ver Hij Zijn schepping overzag,
een schone aard voor dier en mens,
waar ieder in Zijn gunst leven mag

Aarde als fonkelende smaragd,
in hemels licht en glanzend groen,
dag om te werken, voor rust de nacht.
maar wij wilden toch beter doen.

De schone schepping braken we af,
wilden alles beter weten dan God,
luisterden naar satan, listig en laf,
verbanning werd ons onzalig lot.

Toch, mochten we op aarde blijven leven,
schonk Hij ons voedsel in overvloed,
wilde voor ons heil Zijn Geest ons geven,
dat de aard aan ’t Paradijs nog denken doet.

Ontwaken van poëzie


Dikwijls gaan mijn gedachten
verder dan mijn woorden
waar zij in filosofische nachten
niet de stilte doorboorden
van het slapeloze brein
en rusteloos gemoed
dat in weerwil aller schijn
mij voor willekeur behoed

laat mijn geest met tal van zuchten
zoeken naar het juiste woord
wat mijn verzinsels in geruchten
in duister hebben gehoord
dragen naar verlossende morgen
en het bevrijdend ochtendlicht
onbevangen, vrij van zorgen
vertalen in gloedvol gedicht.