Gewoon even alleen
met mezelf
met m’n gedachten
niemand zien
niemand horen
niet haasten
ook niet slenteren
de blik op oneindig
zelf niet weten
wat je denkt
gewoon even
dat moment
dat je alleen
bewust bent
van jezelf.
Gewoon even alleen
met mezelf
met m’n gedachten
niemand zien
niemand horen
niet haasten
ook niet slenteren
de blik op oneindig
zelf niet weten
wat je denkt
gewoon even
dat moment
dat je alleen
bewust bent
van jezelf.
Laat mijn woorden de steunen zijn
waarop jouw wankel hart kan rusten
jouw geest zijn evenwicht hervindt
en richting voor je eenzaam zwalken
om te komen in vreedzaam huis.
Mijn gedachten zullen roepend zijn
als verdwaald zonder jou in woestijn
gelijk schaduwen zonder vaste vorm
zoals sluiers nevel in ochtendstond
over velden zicht beletten.
Laat dan gedachten en woorden
handen zijn waarmee ik wil boetseren
jouw gelaat en lichaam zo ik je zie
door licht omgeven in pracht en praal
en niet eenzaam maar wij samen.