In het zwakke schijnsel
dat nachtelijke vlakte vult
zie ik dromerig de velden
met donkere silhouetten
en wacht zonder te weten
wie mij licht zal brengen
om het pad niet te missen
dat ik niet vind zonder flambouw
zie tussen de bomen
schimmen van verleden
hoor ook hun stemmen
door de kruinen reeds gaan
voel hun ademzachte streling
reik mijn handen naar omhoog
ik wil hen minnen lieven
volgen tot voorbij de hemelboog.