Zoek materiaal een brug te slaan
een brug die oost en west verbindt
het noorden aan het zuiden bindt
waarover alle mensen in vrede gaan.
Moet het een brug zijn van steen
dan wel van staal en beton
met overkapping tegen regen of zon
bekleed met goud en edelsteen?
Ik heb een andere brug voor ’t oog
één die schittert in vele kleuren
van horizon tot horizon één boog
één, die verbindt alle deuren.
Hoe lang zal tijd ons nog ten dienste staan
Verlangen wereldvrede eens beschaven
De volken als eenheid tezamen gaan
Op heel de aarde haat en nijd begraven
En zullen wij dan de dorstigen laven
Ons louter samen aan de liefde wijden
En geven ied’re vreemdeling veil’ge haven
Om tegen ellende en nood te strijden
Dan zal de aarde bevrijd zijn van lijden
De banden verbroken van dwang en slavernij
De ziekte en pijn zullen we bestrijden
Is ieder mens van lasten en zorgen vrij
Hoe schoon zullen de bloemen dan weer bloeien
Als ieder elks welzijn dan weer zal boeien.
Vandaag kwam ik de vrede tegen
En heb hem gevraagd waar hij al die tijd was
Ik zei; “U hebt zolang gezwegen,
Terwijl toch iedereen over oorlog las”
Hij zei; “Ik heb reeds zolang op aarde gezworven.
En geen media erkende mij.
Door al dat leed ben ik duizenden doden gestorven
Niemand luisterde, wat ik ook zei.
Zolang de mensen elkaar niet willen horen
De één zich boven de ander verheven voelt
Is de wereld geen vrede beschoren
Wordt elke poging reeds in de kiem bekoeld.”
De dag heb ik doorgebracht in overweging
De droom te volgen die ik gisteren nog had
Een beeld dat ik vandaag zou willen bouwen
En in de toekomst gebruiken als bestemming
Een droom van liefde, vrede, geluk en rust
Een droom die heel de aarde moet omvatten
Als bij de schepping als een hemelsparadijs
Maar ik zou niet weten waar ik moet beginnen
Ieder mens is zo verschillend van natuur
Nee, voor elk zit de ware vrede en liefde binnen.
Hoe zal de aarde zijn als eens de vrede komt
Geen onderlinge strijd zal woeden
Ieder geluid van woede of jaloezie verstomt
Elk mens zal de nooddruftige voeden
Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs
Vol van liefde geluk en schoonheid
Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs
En verspreidt Gods gena en goedheid
Ach zou ieder mens de vrede begeren
Ieder waarderen zo hij of zij geschapen is
Geen medeschepsel ooit zou bezeren
Dan heerst eens de vrede op aarde gewis.
De volken bedreigen elkaar met dood en hel
Vrede wordt in de kiem dikwijls gesmoord
Een mensenleven is bijna niet meer in tel
In vele landen worden angstkreten gehoord
In ’t menselijk hart leeft geen liefde meer
Geen waardering, eerbied of respect
Men streeft naar eigen gewin, roem en eer
En vraagt niet of het iemand anders nekt.
Toch zoekt de Liefde nog steeds het hart
Nog nimmer heeft Hij opgegeven
Voor redding leed Hij pijn en smart
Om ons in rust en vrede te laten leven.
Daarom bedreigen nog steeds volken elkaar
Omdat zij de ware liefde niet kennen
Want waar geen ware liefde is daar is ’t waar
Wij nooit aan iemands daden wennen.
Hoe eenvoudig is het stenen te werpen
Naar hen die weerloos zijn
Die machteloos slechts vrede wensen
Die wars zijn van spot en venijn
Hoe eenvoudig schuld te schuiven
Op schouders zwak en smal
Eigen verantwoording weg te wuiven
En brengen zwakkeren ten val
Hoe moeilijk moet het voor ons wezen
Iedere naaste te dienen als onszelf
Zo wij als levensopdracht voor ons lezen
Dan daalt vrede onder ’t hemelgewelf.
Op mijn eigen kleine plekje
Ergens op de wereldkaart
Niet groter dan een vlekje
Heb ik stil ’t geluk bewaard
Ergens zonder strakke grens
En vooral geen hoge muur
Toch toegankelijk voor elk mens
En geluk te delen op den duur.
Dat Amor en Eros verbroederen mogen
En samen dragen de toorts van ‘t liefdesvuur
Alsof ze leven in zelfde tijd op zelfde uur
En ieder mens eens leren elkaar gedogen.
Mensen als Venus en Apollo samen gaan
In eensgezindheid het oorlogsvuur bestrijden
De wereld van honger en ellende bevrijden
Tezamen Ares en Mars door liefde verslaan
Hoe droom ik dat ooit die tijd eens zal komen
Gedreven door een Geest die brengt ons vrede
En waarheid wordt die niet zal blijven bij dromen
Een Geest die elk verzet overwint door rede
Reeds hoort men Hem door zachte bries in bomen
Waarmee Hij ook in ’t paradijs de aard beklede
Hoe dikwijls beangst in benarde situatie
Gevoel van vogelvrij in zijn lot
Onbeduidend zonder enige statie
Overgeleverd aan schimp en spot
Een vogel tussen havik en adelaar
Klein en nietig geschapen voor liefde
Loopt hij steeds weerloos gevaar
Als de klauw der rovers hem kliefde
Vlieg als die vogel tussen havik en adelaar
En vrees niet hun scherpe klauwen
Brengers der liefde lopen geen gevaar
Daar ze aan werelds toekomst bouwen.
Wens elk mens een rustige vredige dag
die begint met schone welluidende klank
zodat een ieder zingen mag
uit pure blijdschap en dank
beginnend in het blinkend ochtendlicht
rijzend met de stralen van de zon
als een veel belovend vooruitzicht
dat sombere stemming overwon
en heel de dag horen we nog die tonen
die ons het hart verblijden
alsof ze in ons hoofd blijven wonen
in goede en in slechte tijden.
Door lanen en door bossen
onder groene lover door
strijkt wind als over snaren
zachte muziek in gehoor
door ’t riet blaast ’t zacht
als door duizenden orgelpijpen
een verhaal van dag en nacht.
Klanken gaan als golven op en neer
van deinend kabbelen tot branding
verheffen emotie keer op keer
dalen weer af als zachte landing
met een glimlach hoort hij het aan
met vrede die in ’t hart hem raken
blijft zo nu dan glimlachend staan
hier is weer een compositie te maken.
Ik droom van wuivend riet en ruisend lover
van rimp’lend water over ‘t blauwe meer
egaal azuren strakke lucht daarover
geheel dat ademt vredig atmosfeer.
Ik droom een aarde vol geluk en liefde
een aarde zo schoon als eens het paradijs
een aarde waar geen mens elkaar ooit griefde
geen strijd maar eeuwig samen op reis.
Die aarde zou als de hemel wezen
nooit meer oorlog angst, pijn of dood
nooit agressie of verdrukking vrezen,
uitbuiting, discriminatie of hongersnood.
Op zo’n aarde zullen wij allen vrienden zijn
wordt niet gekeken of groot zijn of klein.
Gehuld in zwijgzaamheid ga ik mijn weg
noch links, noch rechts mij neigen
omdat ik nergens het zwaartepunt leg
het pad dat ik ga is mij eigen.
Ik tel de stappen van begin tot eind
laat mij niet tot zijspoor verleiden
houd mijn doel steeds overeind
wil mij niet aan discussie wijden.
Niet star of in onbuigzaamheid
ga ik steeds recht toe recht aan
maar ben ook heus wel bereid
met andere mening mee te gaan.
In ’t veld van Efraïm daalde een engel af
vertelde dat Vrede was geboren in een stal
een kind dat over heel de wereld heersen zal
niet als koning maar als Herder met stok en staf.
Hij zal zijn volk als schapen hoeden en weiden
beschermen tegen het aller grootste gevaar
en zou de vijand naderen, hij wordt Zijn macht gewaar
tot in de dood wil hij voor Zijn schapen strijden.
Zoals die engel het licht bracht in die donkere nacht
zo zal de Herder ons beschermen in duistere tijden
door Zijn overwinning hoeven wij geen smart te lijden
Hij wijst ons het pad waar Zijn Vader op ons wacht.
