Samen wachten langs wegen
waarover verkeer steeds meer
en harder raast alsof tijd
steeds korter gaat duren
slijtage nooit heeft bestaan.
Maar staand langs die wegen
zien we enkel verkeer dat geen
tijd kent om te kennen en
alleen in haastige spoed
wielen van vuil en bloed ontdoet.
Staand langs die wegen van haast
vliegen in blindheid ver langs elkaar
slechts horend klinkende munten
als belangrijkste voor geluk
breekt langzaam liefdestijd stuk.
Hij groeit in macht en zelfzucht en ziet de wereld aan zijn voeten
Maar geen eenvoudig krijgsvolk dient hem overtuigt en onderdanig
Omdat een ieder die zijn wet ontduikt als banneling moet boeten
Geen mens beschouwt zijn leiding als normaal, meer als buitenissig
Hij voelt zich als redder van een vrije veilige maatschappij
Vrijheid voor elk volk voor heel de wereld met alle geweld
Voor hem de eer, de roem, de glorie en iedereen is blij
Hij wordt bejubeld ondanks zoveel doden, maar dat is niet wat telt
Wanneer zal eens een eind aan al die oorlog en gruwel komen
En kan elk mens in rust en vrede leven in eigen huis en land
Wanneer zal jonge mannen niet meer het leven worden ontnomen
Gebruiken overheden en regeringen eindelijk verstand
De hoop op vriendschap en vrede zal eeuwig blijven bestaan
Zo lang hebzucht en jaloezie heersen doet niemand er iets aan.
Wanneer zal eindelijk het tij
z’n rust eens vinden
in gelijkheid van gemoed.
Zullen stromen eensgezind
een richting vinden
op de thermiek van de wind.
Gaan gedachten in één tempo
samen in vriendschap om
om parallel van geluk te zoeken.
Vinden woorden eindelijk
juiste klank van vreugde
in menselijke omgang met elkaar.
Konijnen horen niet in hokken opgesloten
die laat mijn vrij huppelen in ruime ren
zodat ze zich niet aan elkaars gedrag stoten
toch ben ik blij dat ik geen konijn ben.
Ik kan gaan en mij bewegen
als het moet zelfs door het platteland
met soortgenoten over overvolle wegen
overal heb ik de vrije hand.
En ’s avonds na een lange dag
kruip ik weer in m’n eigen hol
bedenk met cynische lach,
“Zo, dit konijnenhok zit weer vol”.
Vele klachten licht en zwaar
zoeken oorzaken naar reden
of gevolgen van daden
die ver van ons huis zijn
veel oorzaken en reden
vinden hun verklaringen
in gevolgen en daden
die wij in huis hebben gehaald.
Van ver ziet men hen komen
zoekend vrede, vrijheid en geluk
van bevrijd vaderland dromen
waar familie leeft onder druk.
Zoeken warmte, geborgenheid
ver van familie en vrinden
wachten tot hun volk wordt bevrijdt
om elkaar in vrede te vinden.
Wij stellen deuren open
begroeten met warme hartelijkheid.
Óf zien hen liever een deurtje verder lopen
zijn we niet genegen tot menselijkheid?
We staan bekend als tolerant
kiezen “schone schijn” tendens
maken hen even slechts blij
zetten hen daarna weer over de grens.
Verzamel de splinters spiegelglas
Als glinstering van het verleden
Weerkaatsing hoe het leven was
En is vergeten in het heden
De brokken van onze eigen schuld
Die scherp de aarde bedekken
Al zijn ze in mantel der liefde gehuld
Blijven in ‘t zonlicht aandacht trekken
Zo blijft het gedeelde spiegelbeeld
Een fractie slechts van het leven
En blijft de wereld steeds verdeeld
En elk mens alleen voor zichzelf streven.
Sta starend over golven
van een zee
waar ik einder niet kan zien
op een strand
onder branding bedolven
en met die vlakte
deinen mijn gedachten
naar andere zijde
waar ook land moet zijn
waar leven om leven vraagt
hoor over horizon
de roep om hulp
zie hopeloos
handen uitgestoken
maar de zee is zo diep, zo ver.
Niet alle woorden zullen blijven hangen
elke waarde ligt in eigen begrip
zij onbewust of in diep verlangen
met elkander zijn of door egotrip
verstoten tot aan verre horizon
en zoeken naar vernieuwd geluk
waar ook eens de dag begon.
Zullen wolken en zon wisselen
zal licht naast schaduw gaan
in duister sterren fonkelen
daags de zon en ’s nachts de maan
zoals leven en sterven is gegeven
waarin we liefde en warmte ontvangen
in voortdurend samen streven
naar ons hoogst en grootst verlangen
Als ware wirwar lopen straten
tussen gebouwen, huizen, kantoren
werelden van beton en steen
verstikkende opmars niet te stoppen.
zoekend naar ruimte en licht
loopt mijn ziel verdoold
tussen velen zwijgend en blind
die met geopend oog niet zien
noch horend iets horen
in hopeloze eenzaamheid
voelend zich in massa verloren.
Georganiseerd en geolied kartel
stal al mijn centen
met zoete woorden, dat wel,
maar ik zit nu op de krenten
’t is in belang van gemeenschap
(zeggen ze honing zoet )
met brede smile als is ’t een grap,
tja, ze weten hoe dat moet.
Nou ja, laat ze er gelukkig mee wezen
uiteindelijk heb ik zonder bezit
in dit onveilig land ook niks te vrezen
dus denk niet dat ik er mee zit
ik ben van mijn eigen beurs geen dief
en ze komen niet aan m’n zon en lief.
Wat ben je hard
wat heb je veel gebreken
je brein is verward
je hart kan niet spreken
luister naar goede wil
niet naar eigen beter weten
als je weg bent wordt ’t stil
men is je zo snel vergeten.
Alleen het goede blijft
waaraan een mens kan denken
maar wat haat verdrijft
kan niet verhinderen ’t krenken
en pijn dat men nodeloos lijdt
vult slechts gemoed met afschuw
niet van angst bevrijdt
en lijden in stille schaduw.
Laat me denken aan tijden van weleer
niet beter ook niet slechter
gewoon andere tijden
toen wij nog beter voelden
de gulden een gulden was
even duur als nu de euro.
Ik denk aan die vroegere tijden
toen we nog minder gebruikten
‘t was niet betere ook niet slechter.
Ik kijk nu rond in deze tijd,
’t is niet slechter ook niet beter
de euro keldert net zo hard als de gulden
maar er wordt veel meer aangeboden
dat is meestal niet beter
maar dikwijls wel veel slechter.
Welvaart is een nobel streven
als individu of als groep
rijkdom bereikt men niet door geven
over-de-balk smijten geeft ook troep
je moet ’t economisch bekijken
en beleggen in bonussen
wat vaststaat zal niemand over zeiken
kritiek kun je altijd nog sussen.
Valt men toch over financieelbeleid
en denkt men beter te weten
wees dan tot aftreden bereid
van gouden handdruk kan men jaren eten.
Ach, tijdens crisis zit men wel gebakken
al is men over de grens gegaan
dan niet met de stompe bijl gaan hakken
gewoon over de grens naar veiliger oord toe gaan.
Gaande over paden die wij niet kozen
Door vreemde verre streken
Struikelend door onbekend terrein
Naar verre vage horizon
In eindeloos verlangen naar rust
Naar veiligheid en vrede
Zo strompelen we voort
En zijn te verdwaald in eigen leven
Omdat ons de wereld niet stoort
We willen zelf niet streven
Paden effenen en obstakels verwijderen
We wachten slechts af tot ons voor niet
Wordt gegeven.
