Ik ben
’t brein dat aan je denkt
’t hart dat voor je klopt
’t lichaam dat naar je verlangt
’t oog dat naar je kijkt
de deur die voor je open staat
ik ben
de hand die naar je tast
de mond die je zoekt
ik ben
gewoon niks.
Ik ben
’t brein dat aan je denkt
’t hart dat voor je klopt
’t lichaam dat naar je verlangt
’t oog dat naar je kijkt
de deur die voor je open staat
ik ben
de hand die naar je tast
de mond die je zoekt
ik ben
gewoon niks.
Wat is de pijn die wij nu voelen,
wat is het ondragelijk gemis,
de golven kou die ons omspoelen,
wat is er werkelijk met ons mis?
Waar is de vertrouwde stem
die nodigde in Zijn Vaders woning,
waar is het beeld van Hem,
die wij zagen als onze koning?
Het heilig kleed gescheurd
de hemel is in diepe rouw,
de heilige stad met bloed besmeurd
de lucht gehuld in somber grauw.
Geen vogel in de bomen zingt
de hele aarde zwijgt
’t is al droefheid wat ons omringt
het kwade dat ons van alle kant bedreigt.