Lang is het traject
over dat enkelspoor
twee lijnen uitgestrekt
lopen tot de verte door
eenzijdig parallel
lijken saam te komen
maar lopen evenwel
als zijn het dromen
tezamen naar de horizon
waar overheen zij stromen
naar ’t licht der zon
waar wij ook hopen te komen.
Geef de wereld door wat liefde is
vanuit je hart, vanuit je ziel
verdrijf de smart, troost bij gemis
waar ooit iemands vriend ontviel.
Wees steun en staf voor iedereen
die gebogen door ’t leven gaat
niet voor goede vrienden alleen
ook hem die jou in stilte haat.
Laat weten dat je er voor elk bent
als toevlucht en luisterend oor
dat je ieders noden kent
daar zijn wij uiteindelijk mensen voor.
Jezus tussen Zijn vrienden (Emaüsgangers)
Een vriend, die waarachtig is,
en vreugd en leed wil delen,
zo’n vriend is een getuigenis,
een weldaad voor velen.
Een vriend, die ieder mens waardeert,
altijd klaar staat voor een ander,
wordt door iedereen gewaardeerd,
is een voorbeeld voor een ander.
Zo’n vriend is een mens,
een mens, die God wil gedenken,
omdat hij leeft naar Zijn wens,
aan anderen aandacht te schenken.
Hij is vriend, een vriend van God,
Die in de mens de rede vond,
niet te handelen naar Zijn gebod,
maar gedenkt, Zijn eeuwig verbond.
De zorgen voor vrinden,
gedragen in een hart
waar men rust kan vinden,
verzachten alle smart.
Samen lopen langs de paden
door moeilijk en oneffen terrein
door smalle beken of rivieren waden
gewoon omdat we voor elkaar er zijn
over hoge steile rotsachtige bergen
dringend door het dichte woud
langs randen van gevaarlijke ravijn
waar ik jouw en jij mijn hand vasthoudt
In een onafzienbaar streven
en niet blind voor het gevaar,
bereiken wij samen de overzijde
blij omhelzen wij elkaar.
Als zachte streling
vernam ik een bries
om mij heen
het voelde als heling,
een liefdevolle hand
naar het scheen.
Warmte heeft mij doortrokken
als gloed van vreugdevuur
dat mij tot daden dwong
en zangen deed ontlokken
uit dank dat in dit vuur
ware zekerheid ontsprong.
En als een frisse regen
water gesprenkeld in mijn ziel
dat wind en vuur niet doofde
stortte Uzelf de zegen,
toen ik aan U voeten viel,
met Uw Geest die mij doet geloven.
Geef ons Uw Geest ons te verwarmen
een vuur van louter liefde en geluk
waarmee ieder mens elk zal omarmen
de wereld bevrijdt van angst en druk.
Uw Geest waarmee wij liefde tonen
aan elk levend wezen hier op aard
en ook aan hen die ons smalend honen
maar ook door Uw liefde zijn bewaard.
Laat Heer, het vuur hoog oplaaien
diep in ons hart en onze broze ziel
dat wij op aard Uw woord mogen zaaien
zodat een ieder eerbiedig voor U kniel.
Geef die Geest die wij niet verdienen
omdat wij U verwierpen op Golgotha
laat ons nu door die Geest U dienen
hoor ons door Uw woord in Uw gena
In het zonnig aangename lenteweer
vormt de aarde weer kleurrijke bloemenkransen
waartussen vele vlinders als elfen dansen
bijen bevruchten bloesem van appel of peer
voorjaar, ’t seizoen van warmte en jong leven
heel de wereld trekt haar schoonste bruidsjurk aan
mensen, jong en oud, ziet men door velden gaan
nu kan het nog, dikwijls duurt het slecht zo even
ik vraag me af wie ons dit heeft toevertrouwd
wie zorgt voor groei en bloei dezer overdaad
misschien omdat Hij voor altijd van ons houdt
dat Hij ons met deze goedheid overlaad
en slechts uit dankbaarheid vouw ik mijn handen,
als het aan ons lag, zouden wij al snel stranden.
Zoals water stroomt van hoog naar laag
En meandert gestaag door dalen
Korenvelden golven in zachte wind
Stranden blinkend in zonnestralen
En vanuit de kruinen der bomen
Klinkt onophoudelijk de vogelzang
Zo is een wereld geschapen vol dromen
Bestemt om in vrede te leven met elkaar
Genietend ’t leven van wat is gegeven
De schoonheid weer van iedere morgen
Dagen badend in het zonnelicht
Over velden kleurend van bloemen
Schilderachtig stroomt de beek
Tussen bloesem en bomen
In dat verre sprookjesland
Van paleizen en pagoden
Waar geliefden samen lopen dromen
In dat land vol sprookjes en romantiek
Waar de wereld overvloeit van kleuren
Alom vrede schoonheid en geuren
Velden met de mooiste bloemen
Één tuin van genot en botanie
Verdienen wij nog steeds de vrede
Zo zwaar bevochten door ons voorgeslacht
Of aanvaarden wij zonder slag of bede
Het offer door zo menig jong leven ons gebracht
Blijven wij twee minuten in stilte staan
Om alle gevallenen te herdenken
En houden hun namen hoog in ’t vaan
Om hen voor hun moed eer te schenken
Wie en waar zijn dan de lafaards
Die hun graven met hakenkruisen schonden
Zo ontegenzeglijk laf, ja zo onaards
Dat men hen moet behandelen als laffe honden
Gedenk ook deze dag dat wij eens hebben gezegd
“Nee, dit nooit weer!” en zie hoe het nu gaat
Hoe dikwijls zijn deze woorden nu al weerlegt
En nog steeds heersen oorlogen en haat
