Vermoeide bladeren zijn gevallen
hebben zich ter aarde gevleid
en door kale takken zingt de wind
een zacht weemoedig herfstlied
herinnering aan warme zomer
een klaaglijke melodie
over tijden die zijn gegaan
als het mijmeren van stille dromer
maar zacht ook klinkt als harpmuziek
een toon van hoopvol verlangen
die tussen slapende bomen door
tot nieuwe geboorte blijft hangen.