Liefste in de morgen hoor ik
je lach en zie je stralen
voel ik al de warmte
die jou omgeeft
in glans als
smaragd.
Je vurige omhelzing heel de dag
gevuld met passie en liefde
vertaald in tal van geuren
jouw zachte ademtocht
een lieve streling
door m’n haar.
En zacht vlij jij je aan mijn voet
toont nog even stille glimlach
fluisterwoordt zacht geluk
sluit je ogen langzaam
welverdiende rust
wens je liefde.
Alsof je loopt door ’t leven
verwarmend of ook koel
in vele kleuren beschenen
over bemorste paden
stervende resten gevallen blad
wat eens lauweren van licht waren
langs donkere beelden
die star de aarde klemmen
schaduwen torsen zoals atlas doet
daartussen licht sprankelende feeën
dansend in slanke vormen
in een boeiend samenspel
tijden die herinnering brengen
na ’t sterven van overvloedigheid
tot ‘t witte doodskleed voor vernieuwing
dat verdriet bedekt met reinheid
hoop geeft op hernieuwd leven.
