De bomen gaan verkleuren
Elk blad zijn eigen kleur
’t Zij goudgeel of koortsig rood
‘t Bos vervuld van herfstgeuren
Dit geheel schetst het mooiste seizoen
Mensen lopen even trager
Iets gebogen door ’t bos
Langzaam aan verkleuren hun haren
’t Goud wordt fletser, vager
Met weemoed denkt men aan “Toen”
Zo heeft elk z’n eigen jaargetijde
Leven, dansen in ’t geluk
Bloeien als een tuin vol rozen
Herinneren hoe alles liep
En afvragen zou ik dat nog zo doen?