Zo wás, zo ís ‘t leven


Nog steeds droom ik van verre horizon
Met wuivende palmen aan zonnige stranden
De tijden dat ik nog zover reizen kon
Nog niet gebonden door leeftijdsbanden

Ach, nu komt de verte bij ons in huis
En kunnen wij er vanuit de stoel van genieten
Alles wordt ons getoond op de buis
Van cabaret tot ergens ruwweg schieten

Of we er gelukkig van worden is de vraag
Het meeste is immers kommer en kwel
En betreft meest oorlog of plaag
Of penoze rijp voor de cel

Toch is het leven echt zo slecht nog niet
Zolang je zelf de vrede bewaart
En niet met jaloezie naar anderen ziet
En niet te vergeten, ouderdom niet bezwaart

Geef een reactie Je eerlijke mening wordt zeer op prijs gesteld

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.