Eens, wandelend door bos en veld,
Heb ik mijn muze ontmoet
Die ik met vreugde heb begroet
Schoonheid in geen sprookje ooit verteld
Aller schoonste leen mij je woorden
Leer mij het ritme van jouw stem
Ik volg je tonen zonder rem
Verpakt in luisterrijke akkoorden
Wat voelde ik mij toomloos vrij
Met mijn muze dansend in ’t veld
Zwervend door bos, veld en hei
Tussen straten voel ik mij bekneld
Hier tussen blokken steen en beton
Ziet men geen uitzicht, geen horizon