Gewone nuchterheid


Ik heb gerijkt naar de sterren
om die te plukken voor jou
’t maanlicht wilde ik stelen
en strooien boven ons bed
ik zocht rozen zonder doornen
een hart dat nooit breken zou.

Maar toen ik je wilde vertellen
van mijn snode plannen
blozend in lyrische taal
sloeg jij je arm om mijn middel
en met lieve glimlach zei je,
Kom hier, vergeet ’t allemaal.

Geef een reactie Je eerlijke mening wordt zeer op prijs gesteld

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.