Categorie: hobby

De schoonste woorden zijn gewijd aan ’t sonnet
En vragen klank en ritme als schoon akkoord
Waarop men danst in wals, in tango of ballet
Of in een quickstep wat ook bij stijldans hoort.

Men danst ritmisch, gracieus met veel plezier
Op woorden die door muziek zijn vervangen
In smoking, avondjurk , baljurk met veel zwier
En ‘t maakt niets uit van welke stand of rangen.

Helaas, ook woorden die als donder klinken
En hart en ziel gevoelig kunnen raken,
Dan zullen zang en dans in droefheid zinken

Ze hebben niets met poëzie of dans te maken
Maar zullen tot onwaardig luchtledig slinken
Geen dichter maakt gebruik van derg’lijke zaken.

Hoeveel poëten plaatsen op één site
hebben allen hun eigen talenten
ieder doet zijn uiterste best
niemand om den-brode of centen.

Ieder puur om het plezier
vraagt oprecht feedback te geven
waar men ook nog positiefs in vindt
geeft een dichter weer plezier in het leven.

Maar zo vaak hoort men
dat eeuwig star gezemel
“Het moet niet zus, het hoort niet zo
mijn advies komt regelrecht uit de hemel”.

Wil een leerling dan niet horen
is juf/meester zeer gepikeerd
“Jij bent als hamstertje geboren.
Wie niet luistert heeft weer niks geleerd”.

Even zweefden met elkaar
over velden, langs bossen
akkerranden of rivieren
plekken waar de Hunnen sliepen
genietend van een dolle vlucht.

Even overlegden we, hoe verder
binnen vleugelslagen ons doel
samen zwieren door luchtledig
zwaartekracht voorbij kan gaan
leven in een vogelvrij bestaan.

We zullen verder vliegen in formatie
als de vlucht ganzen boven ons
ons warmend aan de luchtstroom
van het ons bezielend vuur
onder leiding van Moedergans.

Geen inspiratie
hoe is ’t mogelijk
iedere morgen
als ik m’n lammeren
naar buiten laat

ze dartelen en rennen
dansen op muziek
dat luid uit de bomen
klinkt in alle toonaarden
geen inspiratie?

Dit is een gedicht
op zich zélf!

Een flauwe zon stijgt op
een zachte wind vult de vlakte
golven nevel stromen over ’t veld

een boot vaart rustig
over dof spiegelend water
witte vogels zweven in kolonies mee

een achtergrond van kleurige bossen
geheel in blauw gevat als overkoepeling
en in de verte zweeft een vroege buizerd

ergens hoor je de bronstroep van een hert
dat brullend zijn roedel roept
alles wijst op herfst

en ik geniet met m’n hengel tussen het riet.

Een vers waar jambisch versvoet is toegestaan
terwijl spondee, tot ritmisch kwaad behoort
daar is het amper te horen hoe driekwartsmaat
van de wals en het fraaie gedicht wordt gesmoord

Daarom aller liefste dames, brave heren
ga niet met straffe hand het metrum forceren.

Waar ringen groeien
telkens weer
steunend naar boven
bescherming vinden
in verbindende band
van kringen
voor langdurigheid
stevig grondvest
in onwrikbaar
vaste gronden
geleidt een stam
als sterke zuil
naar breed
vertakte kruin
vele verschillen
die in streven
een éénheid tonen.

Bol staan zeilen
in zacht gedreven zucht
licht deinend water
als witte wolken nevel
afstekend tegen groene overzij
zwevend tussen wolken
en meeuwen in wedijver
tegen het diepe blauw
dat onder hun masten
spiegelt in warme stroming.

Ik zoek de poëzie
in woorden, rijmen.
Letters en zinnen
dwarrelen rondom.

Ik moet schiften schrappen
in regels, verzen
strofen of dichten
’t draait en tolt maar rond.

Ik zoek in boeken, schriften
tot ik iets zal vinden
op internet of tv.
het zit, maar niet mee.

Maar dan gaat een lampie op
kom ik op een idee
schrijf ‘t één na ’t ander
de poëzie sleept míj mee.

Hij staat daar aan de waterkant
fors en breed met lange haardos
zijn baard in maanden niet geschoren
als rasta hangen zijn lokken los
en vallen waar ze niet horen

en wuivend blijft zijn kruin
zijn stakerig lijf bedekken
als je ‘m ziet zeg je
ach wat treurig geheel
ook voor mij mag die rotwilg verr…

Stil vormen mijn gedachten
woorden uit mijn hart
toevertrouwd aan papier
los of als volzinnen
in warme kleuren
en bloemengeuren

Dieper wil ik ze schrijven
als glans van goud
of edelgesteente,
liever in smaragdgroen
zoals in velden en bossen
besprenkeld met parelen
uit zuiverste dauw.

Overgoten met gouden zonnestralen
gevat in einder van Pruisisch blauw
versierd met schoonste zirkonen
aan alle tere twijgen
boven groen zijden net van mos.

Dan moet je van alles invullen
je naam en e-mailadres
en een code die geheim is
die niemand nooit-never
weer kan lezen
omdat geheimen gewoon
geheim zijn hè?

Op gegeven moment
ben je dat geheim vergeten
dan vraag je ’t weer aan
en zeggen ze “Oww,
wacht ff, we zullen ’t je mailen”
maar waar halen ze
je mailadres vandaan?

Ineens weten ze ook dikwijls
je grote eigenste geheim
binnen de kortste keren
heb je weer een code
en ze hebben niet eens
zo lang ernaar gezocht
zodat je een uurtje later

Alweer hebt ingelogd.