Ik wist het nog zo zeker in de nachten
precies waar ik over zou schrijven
de hele tekst had ik in mijn gedachten
en ik wist zeker dat die daar zou blijven.
Dat had ik dus mooi kunnen dromen
want bij het eerste ochtendgloren
waren mij alle woorden al ontnomen
en kwamen de vogels mijn tekst verstoren.
Nou zijn er voor en dichter ergere dingen
dan verstoord te worden uit zijn dromen
door een koor van vogels die uitbundig zingen
hem klankrijk noden uit zijn bed te komen.
Waarom zou ik dan nog zo nodig schrijven
en mijn woorden pennen in gedicht
zolang vogelzangen in hun schoonheid blijven
als dank bij het gloren van het ochtendlicht.