Helaas, mijn muze is met vakantie
Vertrokken naar een heel ver land
Het duurt zolang eer ik haar weer zie
En wij weer wandelen hand in hand
Dan hoor ik eindelijk weer haar zangen
Draagt ze mij weer inspiratie aan
Dan schrijf ik weer verzen van verlangen
Kan ik weer vrolijk door de velden gaan
Ach, ik gun mijn muze wel haar vrijheid
Uiteindelijk ben ik ook niet haar baas
Zo dikwijls toont ze zich voor mij bereid
Om haar nu te verwijten is gewoon erg dwaas
Nee, straks komt ze uitgerust en vrolijk
Als een stralend jonge godin weer hier
Dan is ze weer als vroeger guitig en olijk
Dan maken we samen weer veel plezier