Verloren over velden lopend
Niet wetend waarheen te gaan
Geen richting noch doel
Meest fluitend, dan weer slopend
Steeds voorwaarts niet blijven staan
Ginds licht de vroege horizon
Naar daar loopt ’t smalle pad
Van daar schijnt het licht in brede banen
Daar in de verte schijnt de levensbron
Een kern van warmte in goud gevat
Dit pad is mij generaties lang gewezen
Het is een pad dat de hoop ons leidt
Hier hoeven wij geen gevaren te vrezen
Het is het pad aan vrede geweid
Aan het eind wordt ons de liefde bewezen