Natuurlijk sterven en herstel


Nog niet vallen de bladeren
geen droefenis bevangt mijn hart
slechts kleuren willen tonen
naderende zonsondergang.

Al worden dagen korter
iedere morgen rijst weer ’t licht
komt schoonheid van leven
over de einder in het zicht.

Ook al zijn de middagen koeler
schijnt de zon niet meer zo fel
blijft toch ’t geluk nog schijnen
gaan meer zorgen verdwijnen.

Over enige tijd gaan bladeren vallen
zijn hun kleuren wonderbaar
sterft toch de natuur een beetje
in weemoed sterven ook wij iets mee.

En jaar op jaar zien wij het wonder
van een natuur die steeds herleeft.