Ondanks, misschien dankzij,
het frisse winterweer
heb ik vanmorgen zingend
mijn sponde verlaten
bezong het witte satijn
wat ik door de vensters
rijkelijk aanschouwde
toen zich de vlakte
aan mijn oog ontvouwde
uit behaaglijk warme kamer
zag ik figuren zweven
over sloot en plas
warm genietend leven
en…. ik wilde dat ik
ook zo jong nog was.
Winterpret, ja mooi.
Nog een poosje wachten Egbert Jan.
Ja inderdaad nog een poosje wachten, maar dan is het nog alleen vanuit de warme huiskamer.