Woeoeoeoeoew…
woef woef waf
waf……, waf
Woeoeoeoeoeh….
waf woef woef waf
oeoeoeoeoeoeh…!
grrr….. waf
pfh pfh woef.
Ter nagedachtenis aan mijn aller grootste vriend
Woeoeoeoeoew…
woef woef waf
waf……, waf
Woeoeoeoeoeh….
waf woef woef waf
oeoeoeoeoeoeh…!
grrr….. waf
pfh pfh woef.
Ter nagedachtenis aan mijn aller grootste vriend
Uit een cel kil en donker
rezen zij met machtige vleugelslagen
vrijheid tegemoet en het licht
was voor hem als wijn
hoger dan de wolken stijgen
tot in de hemel wilde hij zijn.
Helaas was zijn vlucht te hoog
de zon brandde meedogenloos
zijn vleugels van pek en teer smolten
en stortend in de zee besefte hij
dat hoogvliegers eens ten val komen
en verdrinken als ze nooit leren zwemmen.
Wil schrijven over jaren uit jeugd herinnerd
tijden van lach en speelse onbezorgdheid
gehoorzaam niet zelden ook baldadigheid
beleefd, dikwijls niet door vrijheid gehinderd
nog verlegen tegenover ander geslacht
jezelf dan nog geen houding kunnen geven
maar nonchalant toch naar haar aandacht streven
met een kop als een biet als ze naar je lacht.
Niet jijzelf, nee de jaren worden ouder
heel langzaamaan wordt de jeugd verledentijd
en wordt het nijpend gevoel steeds vertrouwder
dat je vergeefs tegen vele kwalen strijdt.
Maar, mij krijgen ze er beslist niet onder
als ik honderd ben zegt elk; ’t Is een wonder.