De pijnen die mij teisteren
bij nacht als ook de dag
en ik niet kan ontlopen
ze volgen mij overal
mijn geest wil blijven leven
in vrije opgeruimde aard
los van een lichaam
verkrampt door pijn
neem mijn hand dat ik kan dragen
en nog steeds verder kan gaan
in onbeperkt vertrouwen
een menswaardig bestaan.
Langs ijle wegen loopt contact
van onze gedachten tot woorden
in banen die slechts moeilijk leidbaar zijn
langs begrip, gevoel niet elkaar te bezeren
in vlinderlichte akkoorden strelend
pijnen van ieders hart.
Over onbegrepen wegen
waar wij eenzaam denken te kunnen gaan
zonder anderen zien staan of te gedenken
of missen aandacht aan onszelf, niet
omdat wij lopen, die ijle wegen van contact
die onze gedachten in begrip leiden tot woorden
