Waai uit over velden en bossen
in triomfgeschal van hoorn
als blaasmuziek of zachte harp
streling van zintuigen, laat horen
jouw intense drang te genieten
bevredig ons verlangen met rust
in toonaarden van velerlei klank
wanneer licht de dageraad kust
tot de avond vervult met dank
de dagen zijn gevuld met liefde.
Ergens is het strand
het zand de zee
verderop de horizon
wind en wolken
waaien de golven
tot de branding
’t strand is verlaten
geeft ruimte aan golven
en ’t moment
en de horizon
aan de toekomst.
Rustig stroomt water tussen oevers
zacht ruist eeuwig zingend bos
in zachte bries golft wuivend riet
en overal klinkt het lied der vogels.
Het is de plek die ik nooit vergeten zal
waar ik ben geboren en getogen
je nu nog steeds kunt horen
de roep van kieviet, grutto en tureluur.
Ruime oevers omzoomd met groen van bos
hier en daar velden met rijpend koren
dorpen waar men droomt van goede tijd
en strijdt tegen vooringenomenheid.
’s Avonds klinkt van ver een carillon
over landerijen en rivier
dit is de plaats waar mijn leven begon
en tot mijn einde blijf ik hier.
Ontmoet ochtendgloren
als nog halve dromen
waar nieuwe dag laat horen
wat in haar licht zal komen.
De aarde weer als jonge maagd
blinkend schoon van aangezicht
als aan de kim licht weer daagt
de dag zich opent als gedicht.
Kleurt de velden
met parelen tussen smaragd
en schatten als zelden
door mensen bedacht.
Teer begint een fuga
van tonen iel en zacht
als begin van uitbundige opera
na rust van deze nacht.
Zal ooit na dit leven
de Nieuwe Dag zo zijn
waar ons rust wordt gegeven
louter vrede en geen pijn.
Spring laat je haren wapperen
golvend deinen in de wind
terwijl gouden zonnestralen
verblindend over je schijnen
dans in sluier als van nevel
een sierlijk gracieus ballet
behang met schone parelen
je zomen van smaragd
speel je mooiste melodieën
op viool, harp en fluit
en streel met zachte handen
de toetsen van het woord.
Ik koos voor Mozart
“Rondo Alla Turca”
twee cello’s
sloten het in mijn hart
in wervelend tempo
‘k luisterde met gesloten ogen
meer dan geopende oren
zwevend in oneindige kring
nieuwe inspiratie gericht
voor een nieuw gedicht.
Zeewind om mijn hoofd
roep van scherende meeuwen
zout het proeven
in mijn mond
bij spreken van woorden.
Koele spatten van branding
gevoed door deining
vanaf onoverzichtelijke vlakte
aangevoerd van kim tot kim
als woordenvloed
geïnspireerd door meeuwen.
Hoe hebben wij mee gedeind
in ritme van graan over akkers
gewuifd als lover in hoge eiken
gedanst als jonge dieren in weiden
gezongen als vogels bij hun nesten
geluk tussen jou en mij, wij beiden
leven omhelst als schoonste gave
in eenvoud verbonden in jaren
genoten ruimte van vrijheid en streven
onder motto, vrijheid in gebondenheid,
hebben wij elkaar steeds meer gegeven.
