Dag: 21 juni 2020

Een lange stoet trekt voort
van lange rijen mensen
waarin men veel klachten hoort,
van hen, die zware last verwensen.

Te zwaar is bijna die last
om zo hun doel te bereiken.
Toch klinkt als groot contrast
met hun klacht niet te vergelijken

zang, van mensen die niets dragen.
Die vrolijk zingend verder gaan,
en die aan de dragers vragen;
“Klaag niet, rijk ons uw lasten aan.

Laat ons u toch ondersteunen.
Wij wierpen onze lasten af.
Wij hebben Iemand om op te leunen.
Hij draagt onze lasten en onze straf.

Waarom zou u dan nog dragen?
Kom recht uw rug, zing met ons.
Loop snel door, stop met klagen.
Zo u niet sneller loopt,

sluit straks de poort,
en wordt u buiten gesloten.
Werp uw last op Hem, en maak voort.
Het wordt donker, gij zult u stoten.

Eens gaan de poorten voor eeuwig dicht,
dan staat u in het nachtelijk duister.
Dan ziet u nimmer meer het eeuwig licht,
en bent u verstoken van Zijn luister

Dikwijls Heer willen wij U helpen
denkend dat U het alleen niet kan
met onze suggesties U overstelpen
U hinderen in Uw wereldplan

Ja, zo heel veel moeten wij nog leren
ach, wij kennen Uw grootheid niet
dat is waardoor wij zo vaak van U keren
alsof U onze onwetendheid niet ziet

In ons ongeduld kunnen wij niet wachten
tot U Zelf op onze gaven wijst
waarmee wij naar Uw wil betrachten
enkel de liefde die U van ons eist.

Is het niet uiteindelijk
schoonheid van de schepping
die ons iedere dag
de verwondering leert
dat we nog steeds
kinderen mogen zijn?

Hij houdt van mij
omdat ik Zijn schepping ben
als Hij straft
straft Hij niet om mijzelf.

Hij houdt van mij
omdat ik Zijn schepping ben
Hij houdt niet
van mijn zonde.

Hij houdt van mij
omdat ik Zijn kind ben
Hij houdt niet
van mijn zonden.

Geniet een dag
verblijdt met de morgen
in het jonge licht
en door rust van middag
warmte van de zon
de avondregen
tot dovend licht.

Geniet het leven
als jeugd in de morgen
in stralend licht
omgeven door vriendschap
warmte van liefde
tot de regenboog schijnt
en avond dooft het licht.

Levensdrang gaat onverstoord,
brengt soms grote noden,
te vluchten voor eigen woord,
zoekend, heil bij andere goden.

We leven naar eigen idee,
zonder verdere gedachten,
gaan door in wel-en-wee,
ons eigen lijden verzachten.

Storen ons niet aan een mens,
die wij naar onze handen zetten,
wat telt is onze eigen wens,
op anders noden niet te letten

We zoeken ons eigen pad,
op eigen kracht vertrouwen,
echt wel wetend dat,
wij slechts op God kunnen bouwen.

Tot wij door eindloos lijden,
zien wat wij hebben aangericht,
ongeluk niet meer te vermijden,
zinloos kwaad, door ons verricht.

Nee, niet door eigen kracht,
of nood uit menselijke vrees,
kennen wij Zijn grote macht.
Maar, goedheid die Hij ons bewees.

Een mens zo sterk
in bereiken van zijn doel
door eigen ego eigen werk
roem geeft goed gevoel.

Hij gaat door tot hij bereikt
top van kunnen of macht
en door uitputting bezwijkt
gevallen door eigen kracht.

Dan klaagt zijn ego hem aan
toont kwetsbaarheid door alles heen
dat hem was ontgaan
dat hij leeft uit gena alleen.

De goedheid die hij ontving
uit genade van de Heer
maar wat hem ontging
door eigen dunk, keer op keer.

Wat heeft U er toe gebracht
voor ons naar deze aarde te komen
als dat kleine kind in Bethlehems nacht
van hemelsglans en schoon ontnomen?

Waarom kwam U tussen mensen wonen
die niet wilden luisteren naar Uw woord
en U bespotten, beschimpen en honen
U verwerpen en mishandelen ongehoord.

Hoe hebt U liefde kunnen tonen
aan hen die U niet zagen staan
en wilde U toch ieder belonen
ook al hadden ze U kwaad gedaan.

U leert ons dat alles anders is
dan wij mensen dikwijls denken
omdat wij domweg leven in gemis
van Uw wijsheid en U daarom krenken.

Door Uw grote liefde en genade
hebt U het kruis voor ons gedragen
en versloeg in het graf het kwade
dat alles hebt U geleden zonder klagen.

Een kruispunt van vele wegen
naar links, rechts, vooruit of terug
daartussen als vlechtwerk geregen
zelfs bovenlangs over een brug
naar alle kanten keerden mensen
de blik vooruit als één gericht
zonder groeten of goede wensen
hun ogen open, hun harten dicht
ik plaats mij schuchter op een zijweg
overdenk waar ik heen moet gaan
terwijl ik daar sta in eigen overleg
zie ik nog Iemand naast mij staan
“Mijn naam is Egbert, wijst U mij
de weg die ik het best kan gaan”
“Mijn naam is God, vraag niet aan Mij.
Ik weet het ook niet meer.
Daarom blijf ook Ik hier staan”.

Steeds weer blijven wij het geluk zoeken
binnen grenzen van ons eigen zicht
kunnen toch slechts successen boeken
als ziel en hart ons wordt bijgelicht.
Als wij niet alleen voor onszelf leven
en alleen zelf onze weg willen gaan
maar vooral ons aan die steun geven
die tot in dood voor ons borg wil staan.

Ja wij geloven zo er staat geschreven
in het grote woord van onze Heer en God
maar hebben wij daarnaast niet verheven
ons eigen belang en gemak tot elfde gebod?

Het gaat zo goed,
de welvaart groeit,
de vrede is zoet,
de “geldboom” bloeit.

Zijn vruchten rijpen,
de toekomst lacht,
de wereld “voor ‘t grijpen”,
de sleutel is macht.

We kunnen ieder verdragen,
die ons in de weg niet staat,
en ons sociaal gedragen,
zolang ‘t niet slechter gaat.

We genieten van ‘t leven’
gaan onze eigen gang
en een “inzinking” even,
maakt ons niet bang.

We hebben voedsel in overvloed,
de aarde geeft ons te eten.
Wie ons voor rampspoed behoed,
hoeven we niet te weten.

Een onverwachte keer,
een economische val,
we “hebben” ’t niet meer,
weten niet hoe ‘t verder zal.

Weg, is het feest,
‘t geluk en ons geld,
ieder mens vreest,
dat de dagen zijn geteld.

Geschaad, ons vertrouwen,
in regering en parlement.
We waren aan ‘t bouwen,
op bedrog en serpent.

Maar, uit ‘t verleden,
leert ons dat Zijn knecht,
die ook heeft geleden,
aan Zijn trouw heeft gehecht.

Niet voor niets heeft door gestreden.

Naar aanleiding van de ruiming wegens MKZ in 2001

In dank willen wij aanvaarden,
het leven en het ongemak,
in alle normen en waarden,
alle momenten, sterk of zwak.

Om Uw wonderen niet vragen,
o, Heer, wij zien ze elke dag,
pijn willen wij gewillig dragen,
al vragen wij of het zonder mag.

Heer, wij vragen niet om verklaren,
naar uitleg, of duidelijkheid,
laat ons vertrouwen in Uw erbarmen,
vertrouwend in Uw wijs beleid.

Wij zien de dingen hier gebeuren,
en denken: “Dat is toch niet Uw wil?”.
Het is niet aan ons dit te keuren,
dus houden wij ons afzijdig stil.

Aanvaardend trachten wij doorgronden,
Uw weg, Uw doel en liefde o Heer,
tot wij het goed hebben gevonden,
in aanvaarding van Uw wijze leer.