In dank te staan waar ’t kruishout stond
Gedenkend Hem die voor ons stierf
Op Gods vervloekte aard en grond
Die hier een plek voor ons verwierf.
Vervloekt, het kruis door U gedragen,
De geest die om uw lijden lacht,
De mens die Uw gena niet vragen,
Of Uw liefde schroom’lijk veracht.
Ik hoor nog de woorden die U sprak
Hoe U de beulen hebt vergeven
Nog voor Uw oog aan ’t kruis brak
Uw sterven gaf ons ‘t eeuwig leven.
Nu vloeit niet meer ’t onschuldig bloed
U hebt voor ons schuld en zonde geboet.
