Nooit heb ik gedacht dat ik op mijn rijpere jeugdige leeftijd nog eens zo ijverig zou worden in de tuin. Ik ben eerlijk gezegd altijd een tuinhater geweest. Niet dat ik tuinen als zodanig haatte, ik kon best genieten van mooie tuinen die keurig door anderen waren onderhouden. Maar ik had een druk leven op mijn agrarische bedrijf van vee- en paardenfokken, waar het dus juist in de lente een druktepiek was als ook in de tuin volop werk aan de orde kwam. M.a.w. als de drukte van het bedrijf afnam kwam je in de tuin om in het onkruid.
Met man en macht werd dan het kleine stukje, wat toen tuin heette, bewerkt en uiteindelijk bereikten we dan ook wel het doel wat ons eerst onbereikbaar scheen. Maar daarna begon weer de zomer met zijn drukke hooibouwwerkzaamheden.
Man, om eerlijk te wezen voelde ik me ’s avonds wel eens slap als een dweil. Temeer daar het dikwijls zo warm was dat je rood verbrandde omdat je bescherming tegen de zon was vergeten.
Als enige dorstlesser kwam een glas heerlijk koel water in aanmerking daar je snel had bekeken dat alle andere drankjes, m.n. bier, de kans op vergrote dorst enkel stimuleerden.
Nu hebben we wel een tuintje waar we ons meer dan kunnen amuseren. Niet ál te groot, 30 are maar, maar als man en vrouw dapper samenwerkend blijkt een keurig geheel vanaf lente tot herfst beslist niet onbereikbaar en is het geheel zo op het oog best aardig om te zien.
En wat mijn afkeer van tuinieren betreft, die is dan nog wel niet helemaal verdwenen, maar door een positief resultaat krijg ik er toch wel een beetje lol in. Vooral als ik ’s avonds op m’n heerlijk warm terras zit na te geniet, met een koel glas en dit keer geen water, en ik heb zo al mijn mooie bloemen bekeken, wit, geel, blauw en rood geniet ik volop van het leven.
Dan ben ik nog vergeten mijn vijver te noemen waarin de vele vissen in de lente weer helemaal tot leven gaan komen. Dat is een aparte hobby van mij. Ik kan echt van de goudvissen, goudwindes en kooikarpers genieten die bij warm weer hoog boven water uitspringen om vliegjes en mugjes te verschalken. Of naar boven komen zwemmen in het glas, glazenstolp die ik in het water plaats. Bovendien begint tijdens een warme avond een kikkerkoortje te zingen als nachtegalen.
Als dan ook nog eens, maar dat is later in de tijd, de echte nachtegaal in de hoge eik achterin de tuin begint te fluiten denk ik, “Waar kun je beter wonen dan buiten?”