Even heeft mijn hart stil gestaan
heel even maar, niet lang
dat was toen ik jou daar zag staan
maar jij liep weg, was bang
toch wilde ik jou ’t was niet anders
ik was op slag verliefd op jou
zonder jou voelde ik waterlanders
en dacht, ze is mij niet trouw
maar heel verlegen kwam je terug
keek me aan met je mooie ogen
en plots sloeg mijn hart heel vlug
ik wist, van haar kan ik alles gedogen
nu loop je de hele dag achter me aan
als een soort tweede schaduw
m’n vrijheid is nu van de baan
als waakhond ben je behoorlijk schuw.